کلیات اسلام

دلایل نقلی:

۱- خداوند متعال می‌فرماید: ﴿كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ ٢٦ وَيَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِكۡرَامِ ٢٧﴾[الرحمن: ۲۵-۲۶]. (همه آنانی که بر روی (زمین) قرار دارند، فانی و ناپایدارند، و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگار ماندگار خواهد ماند). و می‌فرماید: ﴿وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ ٣٤ كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ ٣٥﴾[الأنبياء: ۳۵]. «ما برای هیچ انسانی پیش از تو زندگی جاویدان را قرار ندادیم مگر قرار است تو بمیری و آنان جاویدان بمانند؟ هرکس مزه مرگ را می‌چشد ما شما را با سود و زیان و بدی‌ها و خوبی‌ها کاملا می‌آزماییم، و سر انجام به سوی ما برگردانده می‌شوید». و می‌فرماید: ﴿وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا مَن شَآءَ ٱللَّهُۖ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخۡرَىٰ فَإِذَا هُمۡ قِيَامٞ يَنظُرُونَ ٦٨ وَأَشۡرَقَتِ ٱلۡأَرۡضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ وَجِاْيٓءَ بِٱلنَّبِيِّ‍ۧنَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَقُضِيَ بَيۡنَهُم بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ ٦٩ وَوُفِّيَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِمَا يَفۡعَلُونَ ٧٠﴾[الزمر: ۶۸ - ٧۰]. «در صور دمیده خواهد شد و تمامی کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند می‌میرند، مگر کسانی که خدا بخواهد. سپس بار دیگر در آن دمیده می‌شود، بناگاه همگی (جان می‌گیرند و) به پا می‌خیزند و نگاه می‌کنند، و زمین (محشر و عرصه قیامت) بانور خداوندگارش روشن می‌گردد. و کتاب (و نامه اعمال به دست صاحبان آن) داده می‌شود و پیغمبران و شاهدان آورده میشوند و راست و درست برمیان مردم داوری می‌شود و به هیچوجه به آنان ستم نمی‌شود، و به طور کامل و شایسته پاداش هر کاری که انسان کرده است، داده می‌شود، و او بهتر می‌داند که آنان چه کارهایی را انجام می‌داده‌اند». و همچنین می‌فرماید: ﴿فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣ وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ ١٤ فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ١٥ وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ ١٦ وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ ١٧ يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ ١٨ فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ ١٩ إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ ٢٠ فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ ٢١ فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ ٢٢ قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ ٢٣ كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ ٢٤ وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ ٢٥ وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ ٢٦ يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ ٢٧ مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ ٢٨ هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ ٢٩ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ٣٠ ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ ٣١ ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ ٣٢ إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ ٣٣ وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ ٣٤﴾[الحاقة: ۱۳ - ۳۴]. «هنگامی که یک بار در صور دمیده می‌شود، و زمین و کوه‌ها از جا کنده می‌شوند، و به یکباره درهم کوبیده و متلاشی می‌گردند. بدان هنگام است که آن واقعه (بزرگ قیامت) رخ می‌دهد و آسمان از هم می‌شکافد، و پراکنده می‌شود، و در آن روز سست و نا استوار می‌گردد. و فرشتگان در اطراف و کناره‌های آسمان (جدید آن روز) قرار می‌گیرند، و در آن روز هشت فرشته عرش پروردگارت را بر فراز سر خود بر می‌دارند (و از طرف خداوند مأموریت اداره امور آن شرایط بر عهده می‌گیرند) در آن روز نموده و آشکار می‌شوید و هیچ چیز از کارهای نهانتان مخفی و پوشیده نمی‌ماند، و اما هر کس که نامه اعمال او به دست راستش داده شود، (فریاد شادی سر می‌دهد) می‌گوید: (ای محشریان! بیایید) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! آخر من می‌دانستم که (رستاخیزی در کار است و) من با حساب و کتاب خود روبرو خواهم شد. سپس او در زندگی رضایت بخشی خواهد بود و در میان باغ والای بهشت جایگزین خواهد شد. و میوه‌های آن در دسترس اوست. و در برابر کارهایی که در روزگاران گذشته (دنیا) انجام می‌داده‌اید، بخورید و بیاشامید، و گوارایتان باد! و اما کسی که نامه اعمال او به دست چپش داده شود، می‌گوید: ای کاش هرگز نامه اعمالم به من داده نمی‌شد! و هر گز نمی‌دانستم که حساب من چیست؟! ای کاش پایان بخش زندگی من همان مرگم می‌بود (و زندگی دیگری در کار نمی‌بود) دارییم سودی به من نبخشید و به درد من نخورد، قدرتم از دستم رفت (و خداوند به قرشتگان نگهبان دوزخ می‌گوید:) او را بگیرید و په غل و زنجیر بکشید. سپس او را به دوزخ بیندازید و بعد از آن با زنجیر هفتاد ذرعی او را در بند کشید، زیرا او به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورد مردم را به دادن خوراک به بینوا تشویق نمی‌کرد».

۲- و پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید: «در روز قیامت به هیچکس اجازه نمی‌دهند پا را جلو پا بگذارد تا اینکه در مورد چهار چیز از او پرسش نمایند: از عمر او که چگونه آن را به پایان برده است، و از دانشش که تا چه اندازه به آن عمل کرده است، و از دارائی او که آن را از کجا بدست آورده و چگونه بکار گرفته است.. و از بدن و چشمش که در چه کارهایی آن را بکار گرفته است».

و رسول خدا جخطاب به حضرت عایشهل که به هنگام یاد آوری دوزخ گریان گردید، فرمود: «چرا گریه می‌کنی؟»

حضرت عایشه فرمود: به یاد عذاب دوزخ افتادم و گریه‌ام گرفت، ای سول خدا آیا تو در روز قیامت به یاد اهل و خانواده خواهی بود.؟

رسول خدا فرمود: «در چهار صحنه و جایگاه هیچکس به یاد دیگران نخواهد بود: اول به هنگام سنجش اعمال تا وقتی که بداند آیا سبک است یا سنگین، و آنگاه که نامه‌های اعمال پراکنده می‌شوند، تا زمانی که بداند در دست چپ یا راست یا پشت ر او قرار می‌گیرد، و په هنگام گذر از راهی که از روی جهنم می‌گذرد تا از آن گذر نماید».

۳- میلیون‌ها نفر از جمله پیامبران و علما و دانشمندان و عامه مردم به دنیای دیگر و بهشت و جهنم و همه موضوعاتی که در مورد آن‌ها آمده است ایمان داشته و دارند، و این خود دلیلی محکم بر وجود جهان پس از مرگ می‌باشد.