۴- خداوند چگونه بدی را آفریده و تقدیر می‌کند؟
برخی از قدریه‌ها به قصد آشوب و فتنه‌انگیزی می‌گویند: خداوند از انجام دادن کارهای شر پاک و منزه است، و بندگان وظیفه دارند که پروردگارشان را از شر و بدی منزه بدانند، پس چگونه رواست که شر را به خداوند پاک نسبت دهیم؟ در حقیقت آن‌ها در تشخیص باطل و حقیقت دچار ابهام و اشتباه شده‌اند.
پاسخ این است که خداوند بر اساس حکمتش هرگز چیزی را نمی‌آفریند که شر مطلق باشد و هیچ سودی نداشته باشد و در آن حکمت و مصلحتی یافت نشود، و هیچ بنده‌ای را بدون گناه کیفر نمی‌دهد. بزرگانی چون ابن‌تیمیه و شاگرد نام‌آورش ابن‌قیم و دیگران حتی برای آفرینش شیطان و حشرات و درندگان حکمت‌ها و رحمت‌های فراوانی را بیان نموده‌اند.
چیزی در یک حالت بد و در حالت دیگر خوب و پسندیده است، مثلاً خداوند شیطان را آفریده و آن‌را وسیله‌ی آزمایش انسان قرار داده است، برخی از بندگان از شیطان خشمگین می‌شوند و با خود و منهج و روشش به جنگ و دشمنی می‌پردازند و با دوستان و پیروانش به مبارزه بر می‌خیزند، و در مقابل یاور و دوست خداوند رحمان هستند و در برابرش سر تسلیم فرود می‌آورند، ولی برخی دیگر با شیطان دوستی برقرار کرده و از او پیروی می‌کنند.