۱- رهایی از شرک
بسیاری از فیلسوفان گمان برده‌اند که نیکی از طرف خداوند است و سازنده‌ی بدی دیگر خدایان می‌باشند، با این نظریه می‌خواهند از نسبت دادن بدی به خداوند فرار کنند. [۱۲۸]
چنین طرز تفکری منجر به این می‌شود تا به واحد بودن خالق اقرار نشود و ایمان به اراده‌ی جاری و ساری خداوند در مخلوقات ایجاد نگردد، حق توحید به جا نمی‌آید و حقیقت آن برای جهانیان روشن نخواهد شد، تکذیب‌کنندگان تقدیر، خداوند را واحد نمی‌دانند چنان که باید نشناخته‌اند، بنابراین، ایمان به تقدیر مرز میان کفر و ایمان است. مؤمنِ به تقدیر اقرار می‌کند که جهان و تمام حوادث و رویدادها از سوی خدای یکتا و یگانه و تنها معبود سرچشمه می‌گیرند، اگر کسی دارای چنین اعتقاد و ایمانی نباشد در حقیقت بجای الله خدایان دیگری را به عنوان معبود برگزیده است.
[۱۲۸] شفاء العلیل ص (۱۴)