فرشتگان بزرگوار و نیکمش و نیکو کردارند
خداوند فرشتگان را نیکمنش و گرامی‌توصیف نموده است، آنجا که می‌فرماید:
﴿بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ١٥ كِرَامِۢ بَرَرَةٖ١٦﴾[عبس: ۱۵-۱۶].
یعنی: «(قرآن) با دست نویسندگانی (نگارش یافته است) که بزرگوار و نیکمنش و نیکوکردارند».
منظور از ﴿سَفَرَةٖ﴾فرشته است؛ زیرا آنان پیام‌آوران خداوند بسوی پیامبران الهی هستند. امام بخاری می‌گوید: «سفرة» یعنی: فرشتگان که مفردش «سافر» است، «سَفَرتُ» یعنی: رابطه میان آنان را اصلاح کردم. فرشتگان وقتی وحی الهی را کاملاً به پیامبران می‌رسانند همانند سفیرانی هستند که میان مردم صلح و آشتی برقرار می‌کنند. و خداوند آن‌ها را به ارجمند و نیکوکار توصیف کرده و فرموده: ﴿كِرَامِۢ بَرَرَةٖ﴾یعنی: بزرگوار، نیکمنش و نیکو کردارند، و نیز رفتار و اعمال آنان شایسته، پاکیزه و کامل است، از این رو عالم دین، و حامل قرآن باید نیک کردار و پسندیده گفتار باشد.
حضرت ام‌المؤمنین عایشهلروایت می‌کند که رسول خداصفرمود:
«الَّذِي يَقْرَأُ الْقُرْآنَ وَهُوَ مَاهِرٌ بِهِ مَعَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ وَالَّذِي يقرأه وَهُوَ عَلَيْهِ شَاقٌّ لَهُ أَجْرَانِ» [۱۷]. یعنی: کسی که قرآن را تلاوت می‌کند، و در تلاوت مهارت دارد همراه با فرشتگان بزرگوار و نیکمنش است، و شخصی که قرآن را تلاوت می‌کند ولی چون در آن مهارت ندارد متحمل زحمت و مشقت می‌گردد دو اجر دارد.
[۱۷] بخاری (ش.۴۹۳۷).