رسالت:
پرسش۴۱۱: در قرآن مجید مذکور است:
﴿وَإِن مِّنۡ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِيهَا نَذِيرٞ﴾[فاطر: ۲۴].
«ترجمه: «هیچ اُمتی نیست مگر در آن بیم دهنده‌ای (پیامبری) مبعوث شده است». و در جای دیگر می‌فرماید: ﴿وَلِكُلِّ قَوۡمٍ هَادٍ﴾[الرعد: ۷].
ترجمه: «برای هر قومی راهنمایی فرستاده شده است».
از این آیه‌ها به خوبی واضح و روشن می‌شود که در هر منطقه و کشوری از طرف خداوند پیامبری فرستاده شده است.
پرسش۴۱۲: آیا مثلاً به هندوستان هم پیامبری مبعوث شده است؟
پاسخ: بدون تردید از آیه‌های فوق چنین معلوم می‌شود که خداوند برای هر اُمَّت و گروه، پیامبری فرستاده و بعید نیست که در روزگاران گذشته به خطه هندوستان هم پیامبری فرستاده شده باشد. والله أعلم.
پرسش۴۱۳: آیا ممکن است که پیشوا و رهبر هندوها «کرشن جی» (رام چندر جی) در واقع پیامبرانی باشند که به سوی هندیها فرستاده شده‌اند؟
پاسخ: خیر، چنین پنداری صحیح نیست زیرا نبوت یک وظیفه و تکلیفی است که خداوند به بندگان خاص خود عنایت می‌کند. و تا زمانی که از طریق شرع مقدس اسلام برای ما معلوم نشود که چه کسانی پیامبر بوده‌اند، برای ما جایز و صحیح نیست که بر حسب پندار و تخمین افرادی را به پیامبری منسوب کنیم در حالی که آنها پیامبر نبوده‌اند. اگر ما بدون دلیل شرع از طرف خویش در این مورد اظهار نظر کنیم و افرادی را پیامبر بدانیم که در واقع پیامبر نبوده‌اند، مرتکب اشتباه بزرگی در عقیده خویش گشته‌ایم که در روز قیامت بر اثر ارتکاب آن، محاسبه و مؤ‌اخذه خواهیم شد. پس از گذشتگان کسانی را می‌توانیم پیامبر بنامیم که نبوت آنها فقط از طریق شریعت مقدس اسلام برای ما ثابت شده باشد. و در قرآن یا احادیث صحیحه به آنان پیامبر گفته شده است. در مورد پیشوایان هندوها و یا پیشوایان سایر ادیان و مذاهب، این قدر می‌توان اظهار نظر کرد که اگر عقاید و اعمال آنان صحیح بوده است و تعلیمات آنان بر خلاف تعلیمات آسمانی نبوده و انسانها را رهبری و راهنمایی کرده‌اند، ممکن است که پیامبر بوده باشند. ولی این سخن فقط در حد امکان و تخمین قابل قبول است و گرنه هیچ مدرک و دلیلی ندارد.
پرسش۴۱۴: در مورد آن حضرت‌جچه عقیده‌ای باید داشت؟
پاسخ: در مورد ایشان به امور زیر باید معتقد بود:
۱- ایشان بنده خدا و بشر بوده‌اند.
۲- پس از خداوند متعال، از تمام مخلوقات افضل و برتر هستند.
۳- از تمام گناهان معصوم و پاک اند.
۴- خداوند قرآن مجید را بر ایشان نازل فرموده است.
۵- خداوند ایشان را در شب معراج به حضور و بارگاه خویش پذیرفت و در همان شب از بهشت و دوزخ بازدید فرمودند.
۶- آن حضرت به دستور و امر خداوند معجزه‌های متعددی به مردم نشان دادند.
۷- بیش از حد، خداوند را عبادت و پرستش می‌کردند.
۸- دارای اخلاق و عاداتی بس والا و پسندیده بودند.
۹- خداوند به وی علم و آگاهی بسیاری از احوال گذشتگان و آیندگان داده بود که ایشان اُمت خویش را از آنها آگاه ساختند.
۱۰- خداوند به ایشان بیش از تمام مخلوقات، علم و دانش عطا کرده بود، اما با همه اینها، عالم الغیب نبود، زیرا «عالم غیب» بودن مختص خداوند متعال و صفت حضرت اوست.
۱۱- وی خاتم الأنبیاء است که پس از ایشان پیامبری دیگر مبعوث نخواهد شد. البته حضرت عیسی ÷که از پیامبران گذشته است، نزدیک به قیامت از آسمان فرود آید و از شریعت اسلام اتباع و پیروی کند.
۱۲- آن حضرت پیامبر انسانها و جن‌ها است.
۱۳- ایشان در روز قیامت با اجازه خداوند برای محرومان و خطاکاران شفاعت و سفارش می‌کنند. بدین لحاظ وی را «شَفِيعُ الـمُذنِبِين»، (سفارش کننده گناهکاران) می‌گویند و خداوند هم شفاعت آن حضرت را خواهند پذیرفت.
۱۴- انجام چیزهایی که امر کرده و دستور داده است و باز آمدن از چیزهایی که منع فرموده و باور و یقین داشتن به چیزهایی که خبر داده است، لازم و ضروری است.
۱۵- محبت با او و تعظیم و گرامیداشت وی بر عهده تک تک اُمَّت واجب است، ولی محبت و گرامیداشت او باید در چهارچوب و اصول شرع و موافق با قواعد و ضوابط آن باشد.
مسایل خلاف شرع را لباس محبت و تعظیم پوشیدن. جهالت و نادانی است (بلکه در واقع، عداوت و دشمنی با آن حضرت خواهد بود).
پرسش۴۱۵: معنا و مفهوم «مَعصُوم» بودن چیست؟
پاسخ: «معصوم» بودن یعنی هیچگونه گناهی چه صغیره و چه کبیره‌ای، قصداً و یا بطور فراموشی از آن حضرت سر نزده است. و تمام پیامبران از هر نوع گناه معصوم و مبر‌ا هستند.
پرسش۴۱۶: معراج پیامبر جسمانی بوده یا در عالم خواب و رؤ‌یا بوده است؟
پاسخ: پیامبر اکرمجدر حال بیداری با جسم و جان مبارک خویش به معراج رفتند.
البته چند مرتبه در عالم خواب و رؤ‌یا هم به معراج برده شدند که آن را معراج «مَنَامِی» می‌گویند، چون «مَنَام» به معنای خواب است. خواب آن حضرت و تمام پیامبران علیهم السلام راست و صحیح است. و شبهه اشتباه و خطا در آن وجود ندارد.
پس در یک بار «معراج جسمانی» و در حال بیداری بوده و چهار یا پنج بار معراج «منامی- در خواب» بوده است.
پرسش۴۱۷: «شفاعت» چه مفهومی دارد؟
پاسخ: «شفاعت» یعنی سفارش. در روز قیامت آن حضرت به بارگاه خداوند متعال برای بندگان مجرم و خطاکار سفارش می‌کنند. هر چند که این شرف و فضل، نصیب آن حضرت شده است اما ایشان، ادب جلال و کبریایی خداوند را به جا آورده، بدون اجازه، اقدام به شفاعت نمی‌کنند بلکه نخست از محضر خداوند متعال کسب اجازه نموده، پس از اینکه اجازه عنایت شود، شفاعت می‌کنند.
پرسش۴۱۸: علاوه بر آن حضرت، کسان دیگری هم در روز قیامت شفاعت می‌کنند یا خیر؟
پاسخ: آری، علاوه بر ایشان، سایر پیامبران، شهیدان، اولیاء و دوستان خدا هم با اجازه خداوند، شفاعت می‌کنند. ولی بدون اجازه خداوند، احدی توان و قدرت شفاعت را نداشته و شفاعت نمی‌کند.
پرسش۴۱۹: شفاعت برای عفو و بخشیدن چه گناهانی صورت می‌گیرد؟
پاسخ: به جز کفر و شرک برای هر گناه دیگری شفاعت می‌شود. کسانی که مرتکب گناهان کبیره شده‌اند، بیشتر محتاج و نیازمند شفاعت‌اند، زیرا گناهان صغیره در دنیا بر اثر انجام عبادات هم بخشوده می‌شوند.