تمهید حکم مواد مخدر در اسلام
خداوند متعال برای بندگان خود دینی را مشروع ساخت که شامل صلاح و بهبود دنیا و آخرت آن‌هاست. باز از روی مهربانی خویش چنان چیزی را بر آن‌ها لازم نگردانید که بالاتر از توان‌شان باشد؛ بل تمام احکام تکلیفی به اندازۀ وسع و توان آن‌هاست، چنانکه خداوند متعال می‌فرماید: ﴿لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ لَهَا مَا كَسَبَتۡ وَعَلَيۡهَا مَا ٱكۡتَسَبَتۡۗ﴾[البقرة: ۲۸۶].
یعنی، «خداوند هیچ کس را بالاتر از توانش مکلف قرار نداده است؛ و برای هر کسی هست آنچه کسب کرده و علیه او نیز تمام می‌شود آنچه کسب نموده است».
در پرتو این قانون خداوند رزق پاکیزه را برای بندگان حلال و هرآنچه فاسدکنندۀ دین و مضر جان و مال باشد حرام نموده است.
مواد مخدر در این نهی و تحریم داخل‌اند، زیرا مضر دین و از بین‌برندۀ صحت و مال هستند.
شریعت اسلام، شریعتی است کامل و جاویدان؛ شریعت دین و دنیاست، هیچ راه خیری نیست که اسلام به آن امر نکرده و به انجام آن وادار ننماید، و هیچ راه بدی نیست که از آن نهی نکند و از آن بر حذر نداشته باشد.
ما در این زمینه چهار چیز را که با حکم شرعی مواد مخدر ارتباط دارند، مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم.
نخست اینکه آیا این مواد مسکر و نشئه‌آور‌اند یا مخدر هستند؟
دوم اینکه حکم تداوی و معالجه با مواد مخدر چیست؟
سوم: ذکر دلایل حرمت مواد مخدر؟
چهارم: حکم کشت و تجارت آن‌ها چیست؟