بحث دوم: حکم مداوی با مواد مخدر
علماء بر حرمت آن مقدار از مواد مخدر که بر عقل اثر بگذارد، اتفاق نظر دارند. همچنان که متفق القول هستند بر حرمت تناول مقدار کمی از آن به قصد لهو یا لذت و مقاصد دیگری که شرع آن‌ها را اعتبار نمی‌دهد. شیخ الإسلام ابن تیمیه/فرموده است: «این حشیش سفت حرام است؛ برابر است که نشئه‌آور باشد یا خیر، و نشئه‌آور آن به اتفاق مسلمانان حرام است...» [۴٧].
در تهذیب الفروق آمده است: «فقهای عصر حاضر بر جلوگیری از گیاه معروف به حشیش که فساق و فجار آن را استعمال می‌کنند، یعنی آنقدر زیاد که عقل را از بین می‌برد، اتفاق نظر دارند» [۴۸].
علامه ابن عابدین در «رد المحتار» نوشته است: «... حرمت مواد مخدر به نیت لهو محل خلاف نیست که متفق علیها می‌باشد...» [۴٩].
آنچه ذکر شد قدر متفق علیه بود، البته مداوی‌نمودن به (پزشک متخصص) و ماهر در طب و متدین بعضی از بیماران را به استعمال مقداری اندک به نیت معالجه بعضی از حالات، مانند تسکیین درد مشوره بدهد.
[۴٧] مجموع فتاوی شیخ الإسلام ابن تیمیه، ج ۳۴، ص ۲۱۰. [۴۸] تهذیب الفروغ بر حاشیة الفروق، ج ۱، ص ۲۱۳. [۴٩] رد المحتار، ج ۶، ص ۴۵۵.