مطلب اول: مداوی با عبادت
قبلاً بیان کردیم که یکی از راههای پرهیز از شرور مواد مخدر کاشت ارزشهای اسلامی است.
و هرگاه این به پایۀ تکمیل برسد پشت سر آن مردم را به سوی عبادت تشویق و ترغیب نمایند و آن را محبوب دلها قرار دهند تا در یک فضای ایمانی زندگی خود را بسر برند و کاملاً از فضای رذیلت و حب منکرات دور باشند، زیرا قلب انسان همیشه احساس نیاز به سوی خدا دارد و این شعور و احساس اصیل و صادقی است که جای آن را هیچ چیزی نمیگیرد بجز این که مردم ارتباط خود را با خدا برقرار نماید. و به این سبب عبادت برقرار میشود بشرطی که به وجه مشروعی ادا گردد. پس نزد دلهای سالم، ارواح پاکیزه و عقلهای فهمیده چیزی برتر، لذیذتر، پاکیزه و خوشحالکنندهتر از محبت خدا، انس به او و شوق ملاقات با او نیست و آن شیرینیای که مؤمن در قلبش در نتیجه آن عبادت حاصل میکند هیچ حلاوتی بالاتر از آن نخواهد بود. این دل بجز با عبادت خدا و توجه به سوی او اصلاح نمیشود و فلاح و پیروزی را نمییابد و به سکون و آرامش نایل نمیگردد.
و هرگاه محبت خدا در قلب جایگزین شود تمام محبتهای ما سوایش را هرچند مستحکم باشند بیرون میراند، از اینجاست که عبادت مفیدترین علاج برای بسیاری از امراض و سمها که یکی از آنها استعمال مواد مخدر است، میباشد و عبادتی که ما به سوی آن اشاره نمودیم، مفهومی است که این لفظ کامل و شامل آن را دربر دارد و کافی است که ما، در اینجا بر تعریفی که شیخ الإسلام ابن تیمیه بیان نموده است اکتفا نماییم، چنانکه میگوید:
(عبادت اسمی جامع است که شامل تمام آن چیزهایی است که خداوند آنها را دوست دارد و میپسندد، از قبیل اقوال و اعمال باطن و ظاهر مانند نماز، زکات، روزه، حج، راستگویی، ادای امانت، نیکی و احسان با مادر و پدر، پیوند خویشاوندی، وفا به عهد و پیمان، امر به معروف نهی از منکر، جهاد با کفار و منافقین، احسان به همسایه، یتیمان، مساکین، مسافران و مملوکان چه از بهایم و چه از انسانها، دعا، ذکر، قرائت قرآن و امثال اینها از عبادات دیگر.
و همچنین محبت خدا و رسولش، ترس خدا و توجه به سوی او، اخلاص در دین، صبر، حکمت، سپاسگزاری نعمتهای خدا، رضا به قضای او، توکل بر او، امیدوارشدن به رحمتش، ترس از عقوبت و عذابش و امثال آنها از عبادات خداوندی) [۱۲۸].
پس تمام زندگی مسلمان عبادت خداست که در آن جایی برای انحراف و مجالی برای جلسات فسق و استعمال مواد مخدر وجود ندارد. چنانکه خداوند متعال میفرماید: ﴿قُلۡ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحۡيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٦٢ لَا شَرِيكَ لَهُۥۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرۡتُ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ ١٦٣﴾[الأنعام: ۱۶۲-۱۶۳].
[۱۲۸] العبودیه، ص ۲.