حدیث هشتم: قرائت سورۀ سجده و إنسان در نماز صبحِ روز جمعه
ابوهریرهسروایت کرده که: «كَانَ النَّبِیُّ جیَقْرَأُ فِی الْجُمُعَةِ فِی صَلَاةِ الْفَجْرِ﴿الم تَنْزِيلُ السَّجْدَةَ﴾وَ ﴿هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ﴾. [۱۰]«پیامبر جدر روز جمعه در نماز فجر.الم تَنْزِیلُ السَّجْدَةَ و﴿هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ﴾[الإنسان: ۱]. تلاوت می‌کردند.»
برخی بر این باورند که نماز صبح روز جمعه دارای سجده‌ای اضافی است و آن‌را سجدۀ جمعه نام نهاده‌اند و در صورتی اگر سورۀ سجده (که دارای سجده تلاوت می‌باشد) خوانده نشود و سوره‌ای دیگر مانند سورۀ علق بجای آن خوانده شود که در آن سجده است مطابق حدیث عمل نشده است.
و باید توجه داشت که سجدۀ اضافی به ماتبعِ خواندن سورۀ سجده است و خواندن سورۀ سجده مستحب است که به ماتبعِ آن سجده برده می‌شود نه بردن سجده بخاطر خواندن سوره‌ای غیر از سورۀ سجده. پس مقصد اصلی خواندن سورۀ سجده است نه بردن سجدۀ تلاوت. به اتفاق کلیۀ علما بردن سجده‌ای دیگر در نماز صبح روز جمعه مستحب نیست. [۱۱]
[۱۰] (صحیح): بخاری (ش۸۹۱و۱۰۶۸) / مسلم (ش۲۰۷۲و۲۰۷۱) / نسایی (ش۹۵۵) / ابن ماجه (ش۸۲۳) از طریق (سفیان الثوری و سعد بن ابراهیم) روایت کرده‌اند: «عن سعد بن إبراهیم عن عبد الرحمن هو ابن هرمز الأعرج عن أبی هریرة (رضی الله عنه) قال كان النبی جیقرأ فی الجمعة فی صلاة الفجر [آلم تَنْزِیلُ السَّجْدَةُ]و ﴿هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ﴾.» [۱۱] ابن تیمیه، مجموع الفتاوی، ۲۴/۲۰۵؛ ابن قیم، زادالمعاد، ۱/۳۷۵؛ سیّد سالم، صحیح فقه السنة، ۱/۵۷۲.