حدیث هفتم: فضيلت نماز خواندن در مسجد قبا
عبدالله بن عمر سروایت کرده است: «كَانَ النَّبِيُّ جيَأْتِي مَسْجِدَ قُبَاءٍ كُلَّ سَبْتٍ، مَاشِيًا وَرَاكِبًا. وَكَانَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ سيَفْعَلُهُ» [۱۴]. «پیغمبر جهر روز شنبه پیاده یا سواره به مسجد قُبا می‌آمدند. و عبدالله بن عمر س(هم به تبعیّت از ای‌شان) این کار را انجام می‌دادند».
و او در «مَاشِيًا وَرَاكِبًا» به معنای أو یعنی؛ یا می‌باشد و بنابر آنچه برای پیغمبر جامکان داشت شنبه‌ها به مسجد قُبا (که از روز نخست بر پایه تقوا بنا شده بود) رفته‌اند و از آنجاییکه روایت با کان همراه فعل مضارع آمده استمرار و تکرار را می‌رساند و این ن‌شانه فضیلت این مسجد مُبارک و تکرار این عمل توسط پیامبر جمی‌باشد. واگر فضیلتی نداشته، چرا پیامبر جهر شنبه به زیارتش می‌رفتند؟!.
همچنین عبدالله بن عمر بهم بنابر تبعیّت وافر و دقیق از سنّت‌های پیغمبر جاین عمل را تکرار و تبعیّت می‌کردند.
[۱۴] (صحيح): بخاری (ش۱۱۹۳)/ مسلم (ش۳۴۶۲و۳۴۶۱) از طریق (عبد العزیز بن مسلم و سفیان بن عیینه) روایت کرده است: «عن عبدالله بن دينار عن ابن عمر بقال كان النبي ج...».