حدیث یازدهم: فضيلت جماعت مسجد بزرگتر
أبی بن کعب سروایت کرده است: «قال رسولُ الله ج: صَلاتُكَ مَعَ الرَّجُلِ أَزْكَى مِنْ صَلاتِكَ وَحْدَكَ، وَصَلاتُكَ مَعَ الرَّجُلَيْنِ أَزْكَى مِنْ صَلاتِكَ مَعَ الرَّجُلِ، وَمَا أَكْثَرْتَ فَهُوَ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ» [۲۲]. «پیغمبر خدا جفرمود: نماز به همراه یک مرد بس بهتر از نمازت به تنهایی، و نماز به همراه دو مرد بس بهتر از به همراه یک مرد و هرچه بیشتر (باشید) در نزد خدا دوست‌داشتنی‌تر است».
این روایت اشاره به این دارد که در هر مسجدی که تعداد افراد شرکت‌کننده در جماعت بیشتر باشند اجر و ثواب بیشتر را داراست و نمادی از حرمت نهادن و تعظیم شعائر و قوانین دین می‌باشد و موجب سرور و شعف مؤمنین و بغض و آزار معاندین و مشرکین است پس رفتن به مساجد بزرگتری که نمازگزاران بیشتری دارند مستحب بوده و مشمول ثواب بیشتر می‌باشد.
[۲۲] (صحيح): طیالسی، المسند (ش۵۵۴)/ عبدالرزاق، المصنف (ج۱ص۵۲۳)/ احمد، المسند (ش۲۱۲۶۶و۲۱۲۶۵)/ ابوداود (ش۵۵۴)/ نسایی (ش۸۴۳)/ بیهقی، السنن الکبری (ش۵۳۹۸و۵۱۶۳) وشعب الایمان (ش۲۸۶۱) ومعرفة السنن والآثار (ج۴ص۱۱۷)/ ضیاء المقدسی، الاحادیث المختاره (ش۱۱۹۷و۱۱۹۸)/ حاکم، المستدرک (ش۹۰۴-۹۱۲)/ شاشی، المسند (ش۱۵۰۹-۱۵۰۵)/ طبرانی، المعجم الاوسط (ج۲ص۲۳۱وج۵ص۹۱)/ ابن حبان (ش۲۰۵۶)/ ابن خزیمه (ش۱۴۷۶)/ نسایی، السنن الکبری (ش۹۱۷)/ ابن الجعد، المسند (ش۲۵۴۸)/ عبد بن حمید، المسند (ش۱۷۳)/ ابن الاعرابی، المعجم (ش۹۲۲و۱۹۵۱)/ عقیلی، الضعفاء الکبیر (ج۲ص۱۱۶)/ فسوی، المعرفة والتاریخ (ج۲ص۶۴۱)/ فوائد أبی بکر النصیبی (ش۱۶۹)/ جزء أحمد بن عاصم (ص۱۵۴)/ خلعی، الفوائد (ش۷۹۹)/ ابونعیم، حلیة الاولیاء (ج۹ص۳۲۱)/ حدیث أبی الفضل الزهری (ش۱۴۷)/ بغوی، شرح السنة (ج۳ص۳۴۳)/ ابن عساکر، تاریخ دمشق (ج۷ص۳۴۴)/ صیداوی، معجم الشیوخ (ش۱۰۸)/ جرجانی، الامالی (ش۴۲۷)/ عقیلی، الضعفاء (ج۲ص۱۱۶) از طریق (شعبة بن الحجاج وسفیان الثوری وابراهیم بن طهمان وعبد الرحمن بن عبدالله وزهیر بن معاویه وخالد بن میمون واسرائیل بن یونس وابوالاحوص سلام بن سلیم وخالد بن الحارث ومعاذ بن معاذ ویحیی بن سعید ویونس بن ابی اسحاق) روایت کرده‌اند: «عن أبى إسحاق سمعت عبدالله بن أبى بصير عن أبى بن كعب قال صلى بنا رسول الله ج...». وفي رواية شعبة: «قال أبو إسحاق: وقد سمعته منه (عبدالله بن أبى بصير) ومن أبيه»که نشان می‌دهد عبدالله بن ابی بصیر وپدرش، هر دو این روایت را از ابی بن کعب سشنیده‌اند. ورجال طیالسی «رجال صحيحين»بوده جز: عبدالله بن أبى بصیر العبدى: که امام عجلی گفته است: «ثقة»[ابن حجر، تهذیب التهذیب (ج۵ص۱۶۱)] و همچنین أبو بصیر العبدى: که امامان ذهبی وابن الملقن گفته‌اند: «ثقةٌ»و امام ابن حبان هم وی را در «ثقات» آورده است و امام ابن حجر هم گفته است: «مقبولٌ»[ابن حجر، تهذیب التهذیب (ج۱۲ص۲۲) و تقریب التهذیب (ش۷۹۶۱)/ ابن الملقن، البدر المنیر(ج۴ص۳۸۵)] و بایکدیگر موجب تقویت هم می‌شوند. و امامان یحیی بن معین و علی بن المدینی ومحمد بن یحیی الذهلی وعقیلی وبیهقی ونووی وابن السکن وحاکم نیشابوری هم گفته‌اند: «صحيحٌ» [حاکم، المستدرک (ش۹۱۲)/ ابن الملقن، البدر المنیر (ج۴ص۳۸۵-۳۸۴)/ ابن حجر، تلخیص الحبیر (ج۲ص۶۵)]. باید اشاره کنیم که در بعضی طرق اینگونه آمده که: «قال أبو إسحاق: عن عبدالله بن أبي بصير عن أبيه عن ابي بن کعب»که به این معنی نبوده این روایت را (عبدالله بن ابی بصیر از پدرش) شنیده است بلکه به این معنی بوده که ابواسحاق روایت را از (عبدالله بن ابی بصیر وهمچنین پدرش) هر دو شنیده است وچنانکه دیدیم صراحتاً گفته است: «قال أبو إسحاق: وقد سمعته منه (عبدالله بن أبى بصير) ومن أبيه».