حدیث بیست و دوّم: جواز خواندن نماز جنازه در مسجد

عباد بن عبدالله روایت کرده است: «أَنَّ عَائِشَةَ سأَمَرَتْ أَنْ يَمُرَّ بِجَنَازَةِ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ سفِي الْمَسْجِدِ، فَتُصَلِّيَ عَلَيْهِ، فَأَنْكَرَ النَّاسُ ذَلِكَ عَلَيْهَا، فَقَالَتْ: مَا أَسْرَعَ مَا نَسِيَ النَّاسُ، مَا صَلَّى رَسُولُ اللهِ جعَلَى سُهَيْلِ ابْنِ الْبَيْضَاءِ إِلَّا فِي الْمَسْجِدِ» [۴۴]. «عائشه سدستور داد که روی جنازه سعد بن ابی وقّاص سدر مسجد نماز بخوانند؛ و مردم هم این کار را منکر و ناپسند دانستند. لذا عائشه گفت: مردم چه به سرعت فراموش کردند! مگر پیامبر جبر جنازه سهیل بن بیضاء در مسجد نماز نخواند؟!».

جمهور فقها بر این باورند که خواندن نماز جنازه در مسجد بر مبنای روایت مذکور جایز می‌باشد، و برخی از فقها همچون حنفیّه آن را مکروه می‌دانند و آن بخاطر اجتناب از احتمال کثیف و آلوده کردن مسجد می‌باشد. با این وصف همه فقها اتفاق‌نظر دارند در صورت احتمال آلوده کردن مسجد این امر جایز نیست [۴۵].

[۴۴] (صحیح): مسلم (ج۲ص۶۶۸)/ ابوداود (ش۳۱۸۹)/ ترمذی (ش۱۰۳۳)/ نسایی (ش۱۹۶۸و۱۹۶۷)/ ابن ماجه (ش۱۵۱۸) از طریق (صالح بن عجلان ومحمد بن عبدالله بن عباد وعبد الواحد بن حمزة) روایت کرده‌اند: «عن عباد بن عبدالله بن الزبير أن عائشة ...». [۴۵] نک: ابن عابدین، ۱/ ۶۱۹ ، ۶۲۰؛ الهندیة، ۱/ ۱۶۲؛ المدونة، ۱/ ۱۶۱؛ الشرح الصغیر، ۱/ ۲۲۹؛ غایة المنتهى، ۱/ ۲۴۰؛ تعلیق المقنع، ۱/ ۲۷۹؛ الفقه على المذاهب، ۱/ ۴۱۲؛ شرح البهجة، ۲/ ۱۱۷.