حدیث سی و هشتم: بلند نکردن صدا در مسجد به دلیل عدم تشویش بر نمازگزاران

ابوسعید الخدری سروایت کرده است: «اعْتَكَفَ رَسُولُ اللَّهِ جفِي الْمَسْجِدِ، فَسَمِعَهُمْ يَجْهَرُونَ بِالْقِرَاءَةِ، وَهُوَ فِي قُبَّةٍ لَهُ، فَكَشَفَ السُّتُورَ وَقَالَ ج: أَلَا إِنَّ كُلَّكُمْ يُنَاجِي رَبَّهُ، فَلَا يُؤْذِي بَعْضُكُمْ بَعْضًا، وَلَا يَرْفَعَنَّ بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الْقِرَاءَةِ - أَوْ قَالَ: فِي الصَّلَاةِ-» [۹۲]. «رسول خدا جدر مسجد اعتکاف کردند، و از برخی حاضران شنیدند که با صدای بلند قرائت می‌کردند، در حالیکه وی در قبّه خود بودند و صورت خود را آشکار کردند و فرمودند: آیا غیر از این است که هرکدام از شما پروردگارش را مناجات می‌کند، یکدیگر را اذیّت نکنید و در قرائت –یا شاید فرمود: در نماز- (صداهایتان را) بر یگدیگر بالا نبرید».

از آنجاییکه مسجد محل گردهمایی مسلمانان می‌باشد و هرکدام به گونه‌ای در آن به مناجات با پروردگار أمشغول می‌شوند حفظ آرامش و سکوت و فراهم کردن فضایی مسالمت آمیز که همه از فضای روحانی و معنوی و عرفانی آن بهره‌مند شوند لازم و ضروری می‌باشد. این حدیث جدای از بیان این امر مهم و لازم ابراز می‌دارد در صورتیکه جماعتی صدای‌شان را بلند کنند و یا نظم مسجد را بهم زنند گوشزد کردن به آنها جایز است البته باید همانند پیغمبرِ رحمت محمّد مصطفی جبا نهایت تأنّی و ادب و حفظ شخصیّت افراد انجام شود؛ چراکه پیامبر جبا استدلال و آرامش آنها را دعوت به سکوت و آرامی کردند.

[۹۲] (صحیح): عبدالرزاق، المصنف (ج۲ص۴۹۸)/ احمد، المسند (ش۱۱۸۹۶)/ ابوداود (ش۱۳۳۲)/ بیهقی، السنن الکبری (ش۴۸۹۰) وشعب الایمان (ش۲۴۱۲)/ حاکم، المستدرک (ش۱۱۶۹)/ ابن خزیمه (ش۱۱۶۲)/ نسایی، السنن الکبری (ش۸۰۳۸)/ ابن مذر، الاوسط (ش۲۵۳۰)/ ذهبی، سیر اعلام النبلاء (ج۱۲ص۶۲۹)/ صیداوی، معجم الشیوخ (ج۱ص۲۹۸)/ ابن عبدالبر، التمهید (ج۲۳ص۳۱۸)/ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد (ج۱۵ص۲۰۷)/ عبد بن حمید، المسند (ش۸۸۱) از طریق (معمر بن راشد) روایت کرده‌اند: «عن إسماعيل بن أمية عن أبي سلمة بن عبد الرحمن عن أبي سعيد الخدري قال: اعتكف رسول الله جفي المسجد ...». ورجال عبدالرزاق «رجال صحیحین»بوده واسنادش هم صحیح است. و امام ابن حجر گفته است: «هذا حديثٌ صحيحٌ ورجاله رجال الصحیحین». و امام نووی هم گفته است: «اسنادٌ صحیحٌ». و امام حاکم نیشابوری گفته است: «هذا حديثٌ صحيحٌ على شرط الشيخين، ولم يخرجاه»[حاکم، المستدرک (ش۱۱۶۹)/ ابن حجر، نتائج الأفکارفی تخریج أحادیث الأذکار (ج۲ص۱۶)/ نووی، خلاصة الاحکام (ش۱۲۴۲)].