پیروی از کتاب، سنت و فهم سلف صالح

دلایلی از قرآن کریم

۱- خداوند می‌فرماید:

﴿كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ إِلَيۡكَ مُبَٰرَكٞ لِّيَدَّبَّرُوٓاْ ءَايَٰتِهِۦ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ ٢٩﴾[ص: ۲٩].

پس تفکر و اندیشیدن در آیات قرآن تو را به معنای مورد نظر موجود در آن می‌رساند. و تذکر، یعنی عمل کردن به قرآن بعد از شناخت معنایش است. امکان عمل کردن به آنچه که خدا نازل کرده فقط بعد از فهمیدن و علم داشتن به آن حاصل می‌شود.

۲- خداوند، اهل کتاب را به خاطر اینکه نسبت به کتابشان هیچگونه شناختی ندارند و فقط آن را تلاوت می‌کنند، مورد مذمت و سرزنش قرار داده و می‌فرماید:

﴿وَمِنۡهُمۡ أُمِّيُّونَ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّآ أَمَانِيَّ وَإِنۡ هُمۡ إِلَّا يَظُنُّونَ ٧٨﴾ [البقرة: ٧۸].

۳- خداوند می‌فرماید:

﴿أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلۡقُرۡءَانَ أَمۡ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقۡفَالُهَآ ٢٤﴾[محمد/ ۲۴].

و این آیه، انکاری از طرف خدا بر کسانی است که از تفکر و اندیشیدن در آیات قرآن ـ که خیر دنیا و آخرت، و پرهیز از هرگونه شری در آن وجود دارد ـ روی بر می‌گردانند و فقط به تلاوت کردن سطحی آن بسنده می‌کنند.

عبدالرحمن بن ناصر السعدی در تفسیر تیسیر الکریم الرحمن می‌فرماید:

﴿أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلۡقُرۡءَانَ أَمۡ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقۡفَالُهَآ ٢٤﴾[محمد/ ۲۴].

یعنی: پس چرا این روی گردانان و اعراض‌کنندگان در کتاب خدا تفکر و تعقل نمی‌کنند و یا در آن آنگونه که شایستۀ تأمل و اندیشیدن است، تأمل نمی‌کنند. چون آنها اگر در قرآن بیاندیشند، قرآن آنها را به سوی تمام خیرات راهنمایی و از تمام شر و بدی‌ها بر حذر می‌دارد و قلب‌هایشان را از نور ایمان انباشته و دل‌هایشان را از یقین پر می‌کند و آنها را به اهداف عالیه و بخشش‌های بی‌پایان، نایل می‌گرداند، قرآن راه رسیدن به خدا، بهشت، لازمه‌های بهشت و موانع آن و در کنار آن راه رسیدن به جهنم و چگونگی نجات یافتن از آن را بیان می‌کند، قرآن پروردگار انسان‌ها را به آنها می‌شناساند و اسماء و صفات و احسانات الهی را به انسان‌ها معرفی می‌کند و آنها را به سوی پاداش بی‌پایان الهی تشویق می‌نماید و از عذاب دردناک جهنمی انسان‌ها را می‌ترساند و می‌رهاند.

﴿أَمۡ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقۡفَالُهَآ﴾«یا بر دل‌هایشان قفل‌هایی است»یعنی: آیا درهای دل‌هایشان بر روی هر نوع خیر و نیکی بسته شده است و تمام شر و بدی‌ها را در دل‌هایشان حبس کرده‌اند. و مانع ورود خیر و نیکی به داخل دل‌هایشان و خروج شر و بدی از آن می‌شوند؟ و این یک واقعیت است.