تهمت به علی در نهج البلاغه

فهرست کتاب

ويژگی های امام علی ÷

ويژگی های امام علی ÷

پس خواننده عزیز و گرامی! از تجلی امامت در نهج البلاغه صحبت می‌کنیم، در این روایتی که صاحب بحار آنرا نقل کرده و نویسنده محترم، و نهج البلاغه شناس ما آنرا آورده و ترجمه کرده می‌خوانیم که امیرالمؤمنین از قدرت و عظمت یا معجزات و کرامات خودش سخن می‌گوید: اولین ویژگی اینکه می‌فرماید: من آن کسی هستم که به فرمان پروردگارم نوح نبی را در کشتی برده و به سامان رسانیدم!! یعنی چه!! آیا از قدرت آوردن طوفان سخن می‌گوید که کار ایشان است؟! آیا از ساخت و هدایت کشتی سخن می‌گوید که کار ایشان است؟! آیا از طرح و مشورت ساخت کشتی سخن می‌گوید که کار ایشان است؟! آیا از حمل حضرت نوح و امتش و سایر مخلوقات همراه بر روی کشتی سخن می‌گوید که کار ایشان است؟! منظور چیست؟! و با توجه به قید «به امر پروردگارم» به نظر مهندسین این روایت مشکل حل شده، اعتراض احتمالی خود به خود رفع شده است!! چند دقیقه بعد ان شاءالله روشن خواهد شد، اما اکنون اجازه دهید که دنباله این حدیث شریف! و پر فیض! را بررسی کنیم.

در ویژگی دوم می‌فرماید: من آن کسی هستم که یونس پیامبر را از شکم ماهی بیرون آوردم! یعنی چه؟! البته قید به «امر پروردگارم» همچنان باقی است تا کسی جرأت اعتراض نداشته باشد، آیا منظور این است که حضرت در آن زمان یعنی چند هزار سال پیش از تولد خودشان در آن صحنه، و در آن آزمایشی که برای حضرت یونس ÷آن پیامبر الهی بوجود آمده بود حضور جسمانی داشتند، یا حضور معنوی، و این بیرون آوردن پیامبر الهی به چه صورت بود؟ آیا ایشان شفاعت کردند، یا شخصا به دریا نزول فرمودند و حضرت یونس را نجات دادند! با دعا و کرامات این کار را کردند یا به ماهی دستور دادند که اطاعت کند و حضرت یونس را پس بدهد؟! ماهی هم که به اجازه خودش این کار را نکرده بود بلکه به امر پروردگارش حضرت یونس را بلعیده بود، پس آیا ماهی چیزی نگفت که: من چه کار کنم دستور از امیرالمؤمنین بگیرم یا از پروردگارم؟!.

القصه بریم به سراغ ویژگی سوم: منم آنکه به امر آفریدگار خویش موسی ابن عمران را از دریا عبور دادم!! یعنی چه؟! و چگونه؟! آیا امیرالمؤمنین شخصا حضور یافتند یا حضور معنوی بود؟! چطور عبور دادند؟! آیا اشاره کردند که دریا متوقف شد؟ یا فقط اراده کردند و دریا متوجه شد و از حرکت باز ایستاد؟! فراموش نکنیم که این اتفاق حدود دو هزار سال پیش از تولد امیرالمؤمنین ÷بوده است!! البته خداوند بر هر چیزی قادر است، اما سنت الهی در زندگی مادی و طبیعی انسانها چیست؟ و چگونه عمل می‌کند این مهم است، اگر بخواهیم این موضوع را طولانی کنیم دهها و صدها پرسش دیگر می‌تواند مطرح باشد، اما عاقلان را اشارتی کافی است.

و اما ویژگی چهارم: و من همان کسی هستم که به اذن پروردگارم ابراهیم خلیل را از آتش نمرود رهایی داده بیرون آوردم!! چطور؟ حضرت امیرالمؤمنین چند هزار سال پیش از تولد شان چگونه به داد حضرت ابراهیم ÷رسیدند، با قوت معنوی یا با حضور جسم و روح؟! شخصا اقدام فرمودند؟! یا اینکه فقط اراده ایشان نافذ شد و مشکل حل گردید، آتش را چگونه کنترل کردند؟! طوری که ایشان می‌فرماید: آتش به حال خودش باقی بود و ایشان حضرت ابراهیم ÷را از آتش بیرون آوردند، ما در پایان این حدیث شریف! بین آنچه قرآن در این موارد ذکر شده، می‌گوید و بین آنچه که گویا امیرالمؤمنین می‌فرمایند مقایسه می‌کنیم، تا ببینیم بین قرآن و فرمایشات ایشان هماهنگی وجود دارد یا خیر؟ در صورتی که پاسخ منفی باشد چاره و راه حل چیست؟! دست نیاز به سوی نهج البلاغه هم دراز می‌کنیم، از بنیاد پژوهشهای اسلامی هم کمک می‌گیریم، اگر لازم باشد به چاه جمکران هم نامه می‌نویسیم تا موضوع روشن شود. چون امکان ندارد بین گفتار و کردار امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب ÷و قرآن کریم تناقض وجود داشته باشد، پس اجازه دهید بقیه حدیث شریف! را تکمیل کنیم.

ویژگی پنجم: در ادامه می‌فرمایند: و نیز من آنکسی هستم که به فرمان خدای خود نهرهای زمین را جاری و چشمه‌های آن را روان و درختان را کاشته ام؟! کدام نهرها و کدام چشمه‌ها و کدام درختان؟! نهرها و چشمه‌ها و درختان مدینه و کوفه را؟ یا همه نهرها و چشمه‌ها و درختهایی که در سراسر جهان وجود دارد! ظاهرا چون صحبت از نجات حضرت نوح و حضرت یونس و حضرت موسی و حضرت ابراهیم است که تقریبا همه زمان‌ها و مکانها و تمام بستر تاریخ را در بر می‌گیرد پس منظور آغاز خلقت است.