اذان و وضو و نماز

به صرف نظر از دلائلی که برادران در کمان دارند و آماده خوردن به هدف است، ما از عقل سالم و مستقل صحبت می‌کنیم! در اذان إثبات توحید و رسالت که درست، اما این ولی بودن علی ÷در اذان بر چه اساس و مبنایی اضافه شده؟ قرار است عقلانی فکر کنیم! شاید بر اساس همان «برگه امان ولایت»!.

در وضو عاقلانه فکر کنیم، کدام عقل سالم و مستقل می‌پذیرد که پایی که بیش از هر جای دیگر ملوث و آلوده می‌شود و گند می‌گیرد و بوی تعفن می‌دهد، شسته نشود؟ مگر ممکن است وضویی که به قصد عبادت و قطعا نظافت انجام می‌گیرد پا را از شستن استثناء کند؟! و کدام عقل سالم و مستقل باور می‌کند که مساجد باید به علت نشستن پاها بوی گند و تعفن بدهد؟! علاوه بر بوی سیگار و سایر دودهایی که مسجد را با گلخانه حمام یکی کرده است؟! و کدام عقل سالم و مستقل می‌پذیرد که در داخل مسجد و خانه خدا عکس‌های بعضی‌ها آنهم روبروی قبله زده باشد؟! کدام عقل سالم و مستقل می‌پذیرد که در نماز که انسان روبروی خدا ایستاده به صرف نظر از دلائل! نقلی! خشک و بی‌خاصیت ایستاده باشد؟! کدام به عقل سالم و مستقل نزدیک تر است که انسان دست بسته و با احترام بایستد یا دست باز؟! کدام عقل سالم و مستقل می‌پذیرد که انسان در جلو خدا که به یاد او ایستاده و برای او سجده می‌کند تکه گل خشکی که معلوم نیست از کدام شهر و از کدام قسمت برداشته شده باشد جلویش بگذارد و بر آن سجده کند که صحنه کربلا و شهادت مظلومانه حضرت حسین شهید و خانواده‌اش را بیاد آورد، در حالت سجده کدام مهمتر است، یاد خداوند یگانه و یکتا و یا یاد حسین؟! به عقل سالم و مستقل کدام نزدیکتر است که انسان در نماز و سجده خدا را یاد کند یا حضرت حسین را؟ خدا را یاد کند یا عکسهایی که کنار محراب و روبروی قبله چسپانده شده؟! کدامیک؟!.

ما که اهل فتوا نیستیم، اما خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:﴿وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا ١٨﴾[الجن: ۱۸].«و مساجد از آن خداست پس کسی را با خدا نخوانید». آیا در مساجد عکس آویزان کردن و بر روی مهری که حضرت حسین و صحنه کربلا را به یاد می‌آورد این شبهه را ایجاد نمی‌کند که عبادت و پرستش و یکتاپرستی که لازمه مساجد است با مسائل دیگر آغشته و آلوده شود؟ عقل سالم و مستقل می‌خواهد که قضاوت کند و تصمیم بگیرد.