از سخنان ایشان
بنابر لطف خداوند که ﴿يُؤۡتِي ٱلۡحِكۡمَةَ مَن يَشَآءُۚ وَمَن يُؤۡتَ ٱلۡحِكۡمَةَ فَقَدۡ أُوتِيَ خَيۡرٗا كَثِيرٗا﴾[البقرة: ۲۶٩].
ترجمه: «هرکسی را شایسته بداند فرزانگی میدهد، و آن که فرزانگی داده شد خیر فراوانی بدو داده شد».
ایشان سخنوری حکیم و عالمی دانشمند بودند.
میگوید: من خواب دیدم که در یک دست عسل و در دست دیگر روغن دارم و مشغول لیسیدن آنها هستم، پیش رسول اکرم جخوابم را تعریف کردم.
فرمودند قرآن و تورات را میخوانی که هردو را خواند و مطالب و مفاهیم آن دو را درک و دانش بزرگی کسب نمود که در علم تفسیر و داستانهای قرآن مجید و اخبار قیامت مرجع قرار گرفت، و گفت: اگر شما ارزش علم را میدانستید به پاس احترام آن، آنچنان سجده میکردید که خسته میشدید و از شوق آن فریاد میکشیدید که صداهایتان میگرفت، پس گریه کنید و اگر نمیتوانید گریه کنید خودتان را به شکل گریه کنندگان درآورید.
و گفت: شما در پیشگاه خداوند جمع میشوید، پرسیده میشود فقراء و مساکین این امت کجا هستند؟
گروهی برمیخیزند، به آنان گفته میشود: با خودتان چه همراه دارید؟ میگویند: خدایا تو بهتر میدانی، اموال و حکومتها را به دیگران عطاء کردی و ما مورد امتحان واقع شدیم و بر آن صبر کردیم. خداوند میفرماید: راست گفتید.
پس آنان جلوتر از دیگران وارد بهشت میشوند و صاحبان اموال در شدت حساب میمانند.
و گفت: ارواح انسانهای مؤمن در شکم پرندگانی سبززنگ چون سارمی باشد که یکدیگر را میشناسند، و از میوههای بهشت به آنها رزق داده میشود.