دین حق

معنى شهادت به اينكه محمد (ج) رسـول خدا است:

باید بدانى و عقیده داشته باشی که محمد (ج) پیغمبریست که براى نجات و دعوت همه بشریت مبعوث شده است، او بنده خدا است، معبود نیست، پیغمبر است دروغ نمی‌گوید، اطاعتش لازم و پیروى‌اش ضروریست، آنکه اطاعت او را بنماید داخل بهشت می‌گردد، و کسیکه عصیان و نافرمانى‌اش را بنماید داخل دوزخ می‌گردد، تشریع و قانون گذارى چه در محدوده‌ی عبادات باشد و یا نظام تنفیذى و تقنینى در مورد تحلیل و تحریم باشد، و یا در امور دیگرى صورت گرفته نمى‌تواند مگر از طریق رسول اکرم(ج) زیرا آن حضرت رسول خدا است شریعت توسط او تبیلغ می‌گردد، پس درست نیست که تشریعى از طریق دیگرى غیر از او پذیرفته شود.

خداوند می‌فرماید:

﴿وَمَآ ءَاتَىٰكُمُ ٱلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَىٰكُمۡ عَنۡهُ فَٱنتَهُواْۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ ٧﴾[الحشر: ٧].

«چیزهائی را که خداوند از اهالی این آبادی‌ها به پیغمبرش ارمغان داشته است، متعلّق به خدا و پیغمبر و خویشاوندان (پیغمبر) و یتیمان و مستمندان و مسافران در راه مانده می‌باشد. این بدان خاطر است که اموال تنها در میان اشخاص ثروتمند شما دست بدست نگردد (و نیازمندان از آن محروم نشوند). چیزهائی را که پیغمبر برای شما (از احکام الهی) آورده است اجراء کنید، و از چیزهائی که شما را از آن بازداشته است، دست بکشید. از خدا بترسید که خدا عقوبت سختی دارد».

و نیز خداوند می‌فرماید:

﴿فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤۡمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيۡنَهُمۡ ثُمَّ لَا يَجِدُواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ حَرَجٗا مِّمَّا قَضَيۡتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسۡلِيمٗا ٦٥﴾[النساء: ۶۵].

ترجمه: «امّا، نه! به پروردگارت سوگند که آنان مؤمن بشمار نمی‌آیند تا تو را در اختلافات و درگیری‌های خود به داوری نطلبند و سپس ملالی در دل خود از داوری تو نداشته و کاملاً تسلیم (قضاوت تو) باشند».

در آیه اول خداوند مسلمانان را مأمور می‌سازد که رسول اکرم (ج) را اطاعت نموده و به هر آنچه امر می‌کند عمل کنند و از هر آنچه که نهى نموده امتناع ورزند زیرا امر او امر خدا و نهی او نهی خداوند تعالى است.

و در آیه دیگر خداوند به ذات مقدسش قسم یاد می‌کند که ایمان انسان به خداوند صحیح نمی‌شود تا آنکه در همه اختلافات خود پیغمبر را حاکم قرار ندهد، و به حکم او راضى نگردد، رسول (ج) می‌فرماید: «… مَنْ عَمِلَ عَمَلًا لَيْسَ عَلَيْهِ أَمْرُنَا فَهُوَ رَدٌّ»(رواه مسلم) یعنی: «کسی که کارى انجام دهد که بر آن دستور ما نباشد پس آن مردود است».