حج
پنجمین رکن اسلام حج بیت الله است که در عمر یکبار فرض بوده و اضافه از یکبار فرض نبوده بلکه نفل است، و حج منافع بی‌شمارى دارد، از جمله:
اول: اینکه عبادت خداوند توسط روح، نفس و مال است.
دوم: چون در حج مسلمانان از گوشه و کنار مختلف جهان در یکجا جمع می‌شوند و همه داراى یک نوع لباس که هیچ فرق رئیس و مرؤس، فقیر و غنى دیده نمی‌شود، سیاه و سفید همگى به عنوان بندگان خدا یکجا جمع می‌شوند، و در حال اینکه با همدیگر آشنائى و معرفت پیدا می‌کنند بیاد روزى می‌افتند که همه بشریت بعد از سپرى شدن این زندگى در میدان عرفات در برابر خداوند راه گرفته و منتظر حساب اعمال خویش می‌باشند.
مقصود از طواف به اطراف خانه کعبه و وقوف در مواقف از قبیل عرفات و مزدلفه، مقصود از این‌ها همه پرستش خداوند می‌باشد، اما این اماکن مقدسه در ذات خود قابل عبادت و تقدیس نیستند؛ زیرا این‌ها نه نفع رسانده می‌توانند و نه ضرر، و نفع و ضرر خاص از طرف خداوند می‌باشد و اگر خداوند مسلمانان را مأمور به حج نمی‌ساخت، آن‌ها نمی‌توانستند به اطراف بیت الله طواف کنند، زیرا عبادت از راه هوا و هوس صورت نمی‌گیرد، بلکه توسط امر خداوندى که در کتاب خدا و یا سنت پیغمبر بیان شده باشد عبادت مشروع می‌گردد.
خداوند در موضوع فرضیت حج در قرآن کریم می‌فرماید:
﴿فِيهِ ءَايَٰتُۢ بَيِّنَٰتٞ مَّقَامُ إِبۡرَٰهِيمَۖ وَمَن دَخَلَهُۥ كَانَ ءَامِنٗاۗ وَلِلَّهِ عَلَى ٱلنَّاسِ حِجُّ ٱلۡبَيۡتِ مَنِ ٱسۡتَطَاعَ إِلَيۡهِ سَبِيلٗاۚ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٩٧﴾[آل عمران: ٩٧].
ترجمه: «و حجّ این خانه واجب الهی است بر کسانی که توانایی (مالی و بدنی) برای رفتن بدان‌جا را دارند. و هرکس (حجّ خانه‌ی خدا را به جای نیاورد، یا اصلاً حجّ را نپذیرد، و بدین وسیله) کفر ورزد (به خود زیان رسانده نه به خدا) چه خداوند از همه‌ی جهانیان بی‌نیاز است».
(پس حج تنها به خانه کعبه صورت می‌گیرد، و حج قبور اولیاء که بعضى مسلمانان نادان مرتکب آن می‌شوند ناروا است؛ زیرا رسول اکرم (ج) می‌فرماید: قصد سفر کردن بجز به سه مساجد صورت نمی‌گیرد: یکى مسجد الحرام، مسجد من (مسجد نبوى) و مسجد الأقصى (که در فلسطین است).
عمره در تمام عمر یکبار واجب است، چه اینکه همراه باحج آن را ادا نماید و یا اینکه تنها آن را انجام دهد هرچه زیارت قبر رسول اکرم (ج) در مدینه منوره همراه با حج و یا در دیگر وقت واجب نمی‌باشد بلکه کار مستحب است و کسی‌که به این عمل نیک مبادرت مى‌ورزد ثواب حاصل می‌کند ولى شخصی که آن را ترک می‌کند گنهکار نمی‌باشد، هرچه حدیثى که روایت است «من حج فلم يزرني فقد جفاني»حدیث موضوعى (ساخته شده) می‌باشد.
(همچنان احادیث دیگرى مانند حدیث «توسلوا بجاهي فإن جاهي عند الله عريض»یعنى «به مقام و منزلت من توسل جوئید زیرا جاه و منزلت من به نزد خداوند پنهاور است». و حدیث که می‌گوید: «من حسن ظنه في مجر نفعه»این‌ها همه از جمله احادیث موضوعى یا ساخته شده می‌باشد، و در کتب معتبر وجود ندارند و بعضى از بدعتیان اینگونه اقوال را بنام احادیث ذکر می‌کنند).
وزیارتی که به مسجد نبوى صورت می‌گیرد بنام زیارت مسجد می‌باشد و چون زائر به مسجد رسید و دو رکعت نماز تحیة المسجد را ادا کرد آنگاه زیارت قبر نبى اکرم (ج) برایش مشروع می‌گردد، و در برابر پیشواى محبوب ایستاده چنین سلام می‌دهد: السلام علیك یا رسول الله، و این کلمات را به آواز بسیار متواضعانه و باکمال ادب و احترام ادا می‌کند، و بعد از انجام سلام بدون اینکه از روضه مبارکه چیزى در دعاى خود بخواند روضه مبارکه را ترک می‌نماید، رسول اکرم (ج) به این شکل زیارت امت خود را امر نموده است، و اصحاب کرام این روش را پیروى کردند.
و آن‌هایی که به شکل نماز در برابر روضه مطهره ایستاده و حاجات خود را از آن مطالبه می‌کنند، این عمل آن‌ها ناجائز بوده و موجب عدم رضایت رسول اکرم (ج) می‌گردد، پس مسلمان باید خود را از آنچه که رسول خدا رهنمائى نکرده دور نگهدارد، و بعد ازآن قبر‌هاى حضرت ابوبکر صدیق و عمر الفاروق برا زیارت می‌کند.
و بعد از زیارت روضه مبارکه به زیارت بقیع و شهداء مى‌رود و مطابق سنت آن‌ها را زیارت نموده و در حقشان دعا می‌کند و برایشان سلام تقدیم می‌دارد و در وقت زیارت قبور مرگ را در نظر خود مجسم مى‌سازد، بعد از آن منصرف می‌شود.