(ا) آزادى عقيده:
اسلام به آن‌هایی که پیرو ادیان دیگر هستند حکومت و سلطه سیاسى اسلام را برخود مى‌پذیرند به آن‌ها اجازه می‌دهد که در پناه رحمت و لطف این دین بزرگ شعائر دینى خویش را بجا آورند اما ناگفته نماند نخست ضروریست که دین اسلام به او تقدیم شود اگر آن را پذیرفت پس در آن نجات و سعادت اوست، و اگر بعد از شنیدن دعوت حق باز هم در کفر و ظلمت خویش باقى ماند و آتش دوزخ را بر بهشت ترجیح داد اسلام او را بر حالش ترک نموده ولى مکلف است به حکومت اسلامى جزیه بپردازد، و شعائر کفرى خویش را پیش روى مسلمانان ابراز نکند.
اما حساب مسلمان جدا است چون شخصى اسلام را پذیرفت دیگر نمی‌تواند به میل خویش آن را ترک دهد، و اگر مرتد شد واجب القتل می‌گردد، مگر اینکه توبه کند زیرا مسلمانى که اسلام را ترک مى‌دهد صیانت و صلاحیت بقاى خود را از دست مى‌دهد، و اگر فعل ارتداد وى محصول نقض و ترک بعض از شعائر اسلام باشد باید توبه کند، و به انجام دادن عمل بپردازد.