باب وجوب زیارت امام حسین ÷
مجلسي در اين باب مي‌نويسد: «أن زيارته صلوات الله عليه واجبة مفترضة» يعني زيارت حسين÷واجب است. با این کار يک واجب بر واجبات دين اسلام افزوده است که زمان رسول خدا صوجود نداشته است و از زمان صفويه به دين اسلام افزوده شده است! در اين‌جا احاديثي آورده‌اند که زيارت قبر امام حسين÷در هر ماه لازم است و هر که او را زيارت کند تمام امور دين و دنياي او مرتب می‌شود و از گناهانش مانند روزی که به دنیا آمده است پاک می‌شود و به او خطاب می‌شود که عمل خود را از سر گيرد (يعني بار ديگر کارهاي خود را از سر بگيرد) و بهشت بر او واجب می‌گردد، ملائکه و انبياء با او مصافحه می‌کنند و در غسل او شركت می‌کنند و تمام اهل محشر به او حسرت می‌خورند، و هر کس به زيارت حسین نرفته است، ناقص الايمان و عاقّ(نافرمان) رسول خدا و امامان است و اگر اهل بهشت باشد در بهشت مسکني به او داده نمیشود (و خانه به دوش می‌باشد، معلوم مي‌شود در بهشت خرافيون نيز، مشکل مسکن وجود دارد)! و اگر بدون علت به زيارت نرود از اهل آتش دوزخ خواهد بود، و از همه کس جفاکارتر است و تمام حيوانات وحشي به زيارت امام مي‌روند و هر کس قبر امام را زيارت کند روز قيامت در امان است. حساب و کتابی ندارد و کسي که امام را زيارت کند ثواب صد هزار شهيد از شهداي بدر را دارد. در حالي که صاحب قبر يعني امام يک بار شهيد شده و يک شهيد محسوب مي‌شود. [۱۱۵]
و باز مي‌نويسد: زائر قبر ثواب هزار حج قبول شده و هزار عمره پسندیده را دارد، در حالي که صاحب قبر شايد يک بار و يا ده بار بيشتر حج و يا عمره نکرده باشد و در اين‌جا ثواب زائر بيش از ثواب مزور است. و با زيارت قبر ثواب آزاد کردن هزار بنده را خواهد داشت! و ديگر این‌که فشار و سؤال قبر ندارد، و نور او مشرق و مغرب قيامت را روشن می‌سازد و براي او با هر قدمي که بگذارد حجي و با هر قدمي که بردارد عمره‌‌اي نوشته می‌شود و اگر از اشقياء باشد در زمره‌ی سعداء نوشته خواهد شد و هر چه گناه و جنايت کرده باشد برطرف می‌شود و خدا او را از آتش دوزخ آزاد خواهد کرد و هر حاجتی را که بخواهد بر آورده میکند و شفاعت او در حق هفتاد گناهکار پذيرفته می‌گردد! زائر چون به قبر امام برسد به او خطاب می‌شود که اي ولي خدا آمرزيده شدي و به خدا قسم آتش را به چشم خود نخواهي ديد، و با هر قدمي هزار حسنه براي او نوشته می‌شود و هزار گناه از او محو می‌شود و اگر سواره باشد با هر قدمي که مرکب او بردارد و بگذارد اين ثواب را به راکبش می‌دهند. و خدا هفتاد هزار ملک را بر سر قبر او بگذارد که همه ژوليده و غبار آلود هستند و همواره شب و روز را تا قيامت براي او گريه می‌کنند و زوار او را دعا می‌کنند.
همچنين نوشته که زيارت قبر بهترین اعمال است و ثواب هيچ عملي به آن نمي‌رسد و تمام انبياء به زيارت قبر امام حسين ÷مي‌آيند. سپس قصه‌اي نقل کرده که مردي خواست شب جمعه به زيارت برود چون به اطراف مقبره رسيد راهش ندادند و مردي جلوی او را گرفت و گفت برگرد، و چون آخر شب شد غسل کرد و باز به قصد زيارت حرکت کرد باز آن مرد مانع شد و گفت دسترسي نداري، زائر پرسيد چرا؟ جواب داد براي اينکه موسي بن عمران با هفتاد هزار ملک به زيارت آمده و ديگر جایی برای تو نيست، تا صبح منتظر شد تا اينکه توفيق زيارت يافت! و از اين مزخرفات و دروغ‌هاي شاخدار!
اگر کسي بپرسد مگر ملائکه و ارواح انبياء جسميت دارند که آن‌جا را اشغال کرده‌اند و جایی برای دیگران باقی نماند. به اضافه مگر انبياء حق دارند از عالم باقي به عالم فاني برگردند؟ جواب این سوال هزار تهمت و نسبت ناروا به سوال کننده خواهد بود!
همچنين روايت کرده‌اند که خدا به زوار امام حسين ÷مباهات و افتخار مي‌کند و خداوند با فرشتگان فرود مي‌آيد و قبر امام را زيارت مي‌کند، و در روايت آورده‌اند که زائر قبر امام در مورد صد نفر که اهل آتش هستند و به امر خدا دوزخ بر آنان واجب گرديده است و همچنين براي اهل بيت خود و هزار نفر از برادران ديني خود شفاعت مي‌کند، بارها گفته‌ايم که زيارت خود امام در زمان حياتش يک صد هزارم اين بهره‌‌ها را نداشته است! چنين احاديثي که يک از هزار و مشتي از خروار آن را این‌جا آورده‌ايم باعث غرور مردم ما شده است، گروهي از عوام باور کرده‌اند که يک زيارت در حساب و کتاب و قوانين الهي مؤثر است. از اين رو از قوانين کيفري الهي چنان که بايد بيمناک نيستند.
اين روايات تماماً با قرآن مخالف است و پيغمبر و ائمه †مکرر فرموده‌اند هر حديثي را که موافق با قرآن نباشد رها کنيد، ما آن را نگفته‌‌ایم و دروغ است. علاوه بر اين چنان‌که عالم محقق جناب قلمداران نيز در کتاب «زيارت» خود متذکر شده‌اند، احاديثي ضد روايات دروغين فوق نيز در بعضی از کتاب‌ها وارد شده است، از جمله روايتي که ايشان در کتاب خود به نقل از «قرب الأسناد» ذکر کرده‌اند [۱۱۶]که آن حديث را آقای شيخ حر عاملي نيز ذکر کرده است. [۱۱٧]در اين حديث امام صادق÷زيارت مرقد امام حسين ÷را برخلاف رواياتي که نمونه‌‌هايي از آن‌ها را ملاحظه کرديد، به قدر يک حج ندانسته است، در حالي که در احاديث قبلي ثواب اين کار به قدر هزار يا صد هزار حج و حتی بيشتر نیز دانسته شده است که مسلما از دروغ راويان جعال است! ولی باید دانست که خدا از غلو نهي کرده و فرموده است: ﴿لَا تَغۡلُواْ فِي دِينِكُمۡ وَلَا تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّ﴾[النساء : ١٧١] یعنی: «در دین خود غلو نکنید و بر خدا جز حق نگویید».
و امام صادق ÷چنان‌که در باب «نفي الغلو» جلد هفتم بحار چاپ قديم آمده فرموده است: «إن الغلاة شر خلق الله»یعنی غلوکنندگان بدترين خلق خدا هستند.
[۱۱۵] حضرت على ÷در عهد نامه‌ی خود به مالک اشتر که از خطبه‌‌های آن حضرت معتبرتر است (زیرا ممکن است مستمع خطبه را فراموش و یا کم و زیاد کند ولی این احتمال در نامه کم‌تر است) می‌نویسد: «وإنا أسال الله بسعة رحمته ... أن يختم لي ولك بالسعادة و الشهادة» یعنی من از خدا مسالت دارم که سرانجام و عاقبت من و تو را سعادت و شهادت قرار دهد. (نهج‌‌البلاغه، نامه‌ی ۵۳) هم‌چنین در جنگ صفین عرض میکند: «و إن أظفرتهم علینا فارزقنا الشهادة » یعنی خداوندا اگر دشمن را بر ما پیروز کردی، پس شهادت را روزی ما فرما.(نهج البلاغه، خطبه‌ی ۱٧۱) و نیز فرموده: «فإذا كان ما لابد منه الموت فاجعل منيتي قتلا في سبيلك» یعنی خدایا هرگاه ناگزیر مرگم فرا رسد، پس آن را شهادت و کشته شدن در راه خود قرار ده (صحیفه‌ی علویه، دعایش در صفین قبل از بالا بردن مصحف‌ها). افسوس که جناب مجلسی معاصر آن حضرت نبود، و الا به آن امام همام ÷می‌گفت که بهتر است حضرتش به جای طلب ثواب شهادت، ثواب زائر مرقد خویش را از خداوند بخواهد! [۱۱۶] ر. ک به صفحه ۱۳۲ کتاب حاضر. [۱۱٧] وسائل الشیعه، ج ۱۰، باب استحباب اختیار زیارة الحسين علي الحج، روايت پانزدهم.