خرافات وفور در زیارات قبور

زیارت ۳۱ از جابر بن عبدالله و مقایسه آن با روایات دیگر

يکي از زيارات اين باب زيارتي است که علماي شيعه تماماً آن را قبول دارند و اين زيارتي است که مخالف روايات ديگر است. و چون جابر بن عبدالله فردي معتبر است چند جمله از زيارت او را براي بیداری خوانندگان ذکر می‌کنیم:

اولاً آنکه جابر روز اربعين سر قبر امام حسين ÷مي‌گويد: «لقد شاركناكم فيما دخلتم فيه»یعنی اي شهداي کربلا! و اي امام! ما شريک شمایيم در آنچه شما شرکت کرديد. يعني ما چون به خلافت يزيد راضي نيستيم پس با شما هم هدف و شريکيم. عطيه عوفي که همراه جابر بود از او مي‌پرسد: چگونه ما شريک آن‌ها هستیم؟ ما که قدمی براي جهاد بر نداشته ایم و شمشيري هم نزديم، اينان سر و بدنشان از هم جدا شده و از فرزندان و زنانشان صرف نظر کردند و همسرانشان بيوه شدند؟ جابر گفت: من از رسول خدا صشنيدم که فرمود: هر کس عمل قومي را دوست بدارد در عمل آنان شريک است.

اينک مي‌پرسيم شريک ‌بودن در ثواب در اين روايت کجاست؟ و اينکه در برخي از روايات گفته شده هر قدمي ثواب چندين شهيد را دارد کجاست؟ شريک ثواب در يک شهادت کجا و هزار مرتبه شهيد شدن کجا؟ پس اين حديث آن احاديث را نفي مي‌‌کند.

ثانياً اينکه جابر پس از سلام سه مرتبه گفت: «حبيب لا يجيب حبيبه ثم قال: وأنى لك بالجواب وقد شحظت أوداجك وفرق بين يديك ورأسك » یعنی دوستی که جواب دوستش را نمي‌دهد، سپس گفت: و چگونه مي‌تواني و کجا قدرت جواب داري که جوابم را بدهی در حالي که رگ‌هاي گردنت بريده شده و بين سر از بدنت جدا گرديده است. پس به قول جابر، شهداء و امام نمي‌توانند جواب بدهند، حال این‌که غلوکنندگان در زیارتنامه‌هایشان مي‌گويند: «أشهد أنك تسمع كلامي وترد جوابي» یعنی شهادت مي‌دهم که تو سخنم را مي‌شنوي و جوابم را مي‌دهي. نمي‌توان گفت که معرفت اين غلوکنندگان کذاب بهتر از جابر است.