آنچه هنگام برخاستن از مجلس باید گفته شود (کفاره‌ی مجلس)
رسول الله جمی‌فرماید: «مَنْ جَلَسَ فِي مَجْلِسٍ فَكَثُرَ فِيهِ لَغَطُهُ، فَقَالَ قَبْلَ أَنْ يَقُومَ مِنْ مَجْلِسِهِ ذَلِكَ: سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ، إلاَّ غُفِرَ لَهُ مَا كَانَ فِي مَجْلِسِهِ ذَلِكَ» [۳۸].
«هرکس در مجلسی نشست و سخن بیهوده (چرند، یاوه، پرگویى، لغزش و سهو) او زیاد شد، اگر پیش از برخاستن از آن مجلس بگوید: ای خدا تو را به پاکی یاد می‌کنم و تو را ستایش می‌کنم، گواهى می‌دهم که خدایی به حق نیست مگر تو، از تو آمرزش می‌طلبم و به سوی تو توبه می‌کنم، اشتباهات او درآن مجلس بخشوده می‌شود».
[۳۸] استخراج ترمذىّ، الدعوات، باب: ما يقول إذا قام من مجلسه، حدیث(۳۴۳۳) از ابى‌هریرهس.