آنچه هنگام بارش باران و پس از آن باید گفته شود، در صورتی که از ضرر و زیان بارش باران ترسید
رسول الله جهنگام دیدن باران می‌فرمود: «اللَّهُمَّ صيّباً نَافِعًا» [۴۳].
«خدایا! بارانی مفید به ما عطا فرما».
اما پس از بارش باران می‌فرمود: «مُطِرْنَا بِفَضْلِ اللَّهِ وَرَحْمَتِهِ» [۴۴].
«باران بر ما بارید به احسان و کرم و بخشش خدا».
و حضرت اگر بیم داشت که بارش باران ضرر و زیانی به بار آورد، می‌فرمود: «اللَّهُمَّ حَوَالَيْنَا وَلاَ عَلَيْنَا، اللَّهُمَّ عَلَي الآكَامِ وَالجِبَالِ وَالآجَامِ وَالظِّرَابِ [۴۵]وَبُطُونِ الأوْدِيَةِ وَمَنَابِتِ الشَّجَرِ» [۴۶].
«خدایا! باران را بر دور و اطراف ما ببار نه بر ما. خدایا! برتپه‌ها و کوه‌های کوچک و درون دره‌ها و جای رویش درختان ببار».
[۴۳] بخارى، الاستسقاء، باب: ما يقال إذا مطرت، حدیث(۱۰۳۲) از عایشهل. [۴۴] قسمتى ازحدیث ازبخارى، الأذان، باب: يستقبل الإمام الناس إذا سلّم، حدیث(۸۴۶) از زید بن خالد الجهن و در جاهای دیگر. و مسلم، الإيمان، باب: بيان كفر من قال مُطرنا بالنَّوء، حدیث(۷۱) همچنین از او. [۴۵] الأجمة: بیشه، درخت زار، جنگل، جایى كه درخت بسیار است، جمع آن آجام است، نگا: لسان العرب لابـن منظور، ج۱، ذیل (أجم). الظرب: كوه كوچك، پشته‌های كوچك، تپه، جمع آن ظراب، نگا: همان كتاب، ج۲، ذیل (ظرب). [۴۶] قسمتى از حدیثى است كه ماخذ آن در پى‌نویس(۴۰) ذكر شد.