آنچه با سنگریزه در رمی جمره انجام می‌دهد
با شروع رمی جمره‌ی عقبه در روز عید، لبیک را قطع می‌کند، چنان‌که در حدیث آمده: «لمْ يَزَلْ رَسُولُ الله ِ جيُلَبِّي حَتّي رَمَي الْجَمْرَةَ» [۲۲۰].
«رسول الله جهمچنان لبیک می‌گفتند تا وقتی که جمره‌ی عقبه را رمی کردند».
همچنین با پرتاب هر سنگریزه در رمی جمره‌ی سه گانه، تکبیر می‌گوید.
و پس از رمی جمرات صغری و میانی کمی جلو رود و رو به قبله دو دستش را بلند کرده و دعای طولانی کند.
همه‌ی موارد ذکر شده، باید موافق و مطابق سنت رسول الله جانجام شود [۲۲۱].
و حج کننده به گفتن تکبیر در روزهای منی ادامه می‌دهد و می‌گوید: «اللهُ أَكْبَرُ، اللهُ أَكْبَرُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ، واللهُ أَكْبَرُ وَللهِ الْحَمْدُ» [۲۲۲].
«كانَ عمرُسيكبِّرُ في قِبَّتِه بمنىً، فيسمَعُه أهلُ الـمسجِد فيكبِّرون، ويكبِّرُ أهلُ الأسواقِ حتى ترتجَّ مِنىً تكبيرا» [۲۲۳].
«عمرسدر منی در خیمه‌ی خود تکبیر می‌گفت و کسانی که در مسجد بودند، تکبیر او را شنیدند و به پیروی از او تکبیر می‌گفتند و بازاری‌ها نیز با شنیدن صدای آن‌ها تکبیر گفته تا اینکه منی با تکبیر گفتن به لرزه در آمد».
حج کننده پس از فراغت از اعمال حج، باید خداوند تعالی را بسیار ذکر کند، چنان‌که می‌فرماید: ﴿رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ﴾[البقرة: ۲۰۱].
«بارخدایا! ما را از نعمت‌های دنیا و آخرت (هر دو) بهره مند گردان و از شکنجه‌ی آتش دوزخ نگاه دار».
خداوند می‌فرماید: ﴿فَإِذَا قَضَيۡتُم مَّنَٰسِكَكُمۡ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَذِكۡرِكُمۡ ءَابَآءَكُمۡ أَوۡ أَشَدَّ ذِكۡرٗاۗ فَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا وَمَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنۡ خَلَٰقٖ ٢٠٠ وَمِنۡهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ ٢٠١﴾[البقرة: ۲۰۰-۲۰۱].
«آنگاه که اعمال حج را به جا آوردید، مانند پدران خود بلکه بیش از آن‌ها خدا را یاد کنید (و در نیازهای دنیا و آخرت، خدا را بخواهید) بعضی از مردم (کوتاه نظر) از خدا فقط تمنای متاع دنیوی کنند و آنان را از نعمت آخرت نصیبی نیست. و بعضی دیگر گویند: بار خدایا! ما را از نعمت‌های دنیا وآخرت (هر دو) بهره مند گردان و از شکنجه‌ی آتش دوزخ نگاه دار».
[۲۲۰] رجوع شود به پینویس (۲۰۵). [۲۲۱] اقتباس ازحدیث استخراج شده‌ی بخارى از الحجّ، باب: الدّعاء عند الجمرتي،، حدیث(۱۷۵۱) از ابن عمرب. [۲۲۲] رجوع شود به پینویس (۱۶۱). [۲۲۳] بخارى، العيدين، باب: التكبير أيام منى …، معلَّقاً از عمرس، و نسایی در الكبری ۳/۳۱۲ آن را وصل كرده است.