دعای پس از پایان تشهد دوم و پیش از سلام دادن
«يَتَخَيَّرُ مِنَ الدُّعَاءِ أَعْجَبَهُ إِلَيْهِ فَيَدْعُو» [۱۴۴].
باید بهترین دعاها را انتخاب کرده و با آن دعا کند.
و از دعاهای خوب دردنیا وآخرت است، چنان‌که خداوند می‌فرماید: ﴿رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ﴾[البقرة: ۲۰۱] ﴿رَبَّنَا لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَيۡتَنَا وَهَبۡ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحۡمَةًۚ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ ٨﴾[آل‌عمران: ۸].
بعضی دیگر گویند: «بار الها! ما را از نعمت‌های دنیا وآخرت بهره‌مند گردان و از شکنجه‌ی آتش دوزخ نگهدار».
«پروردگارا! ما را پس از آنکه به حق هدایت فرمودی، به سوی باطل متمایل مکن و از لطف خویش به ما رحمتی عطا فرما که در حقیقت تویی بخشنده‌ی بی‌عوض و منت».
و از چهار چیز به خدا پناه می‌برد: می‌گوید: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ، وَمِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ، وَمِنْ شَرِّ فِتْنَةِ الْمَسِيحِ الدَّجَّالِ» [۱۴۵].
«خداوندا! من به تو پناه می‌برم از عذاب دوزخ و عذاب قبر و رنج و سختی‌های زندگی و برزخ و از شر فتنه‌ی دجال».
و همچنین: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا قَدَّمْتُ وَمَا أَخَّرْتُ، وَمَا أَسْرَرْتُ وَمَا أَعْلَنْتُ، وَمَا أَسْرَفْتُ، وَمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، أَنْتَ الْمُقَدِّمُ، وَأَنْتَ الْمُؤَخِّرُ، لا إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ» [۱۴۶].
«خدایا! گناهان گذشته وآینده و نهان و آشکار مرا بیامرز و گناهانی که بر آن پافشاری کردم و گناهانی که تو از من به آن آگاه‌تری. تو پیشی دهنده و عقب اندازنده ای، نیست معبودی به حق مگر تو».
و همچنین: «اللَّهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَثِيرًا، وَلا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ، وَارْحَمْنِي إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» [۱۴۷].
«خدایا! من به خود ظلم کردم، ظلمی زیاد و هیچ کس جز تو گناهان را نمی‌آمرزد، پس بیامرز مرا، آمرزشی از فضل خودت و به من رحم کن، همانا تو بسیار آمرزنده و مهربانی».
[۱۴۴] بخارىّ، الأذان، باب: ما يتخير من الدعاء بعد التشهد وليس بواجب، حدیث(۸۳۵) از عبدالله بن مسعودسو مسلم، الصلاة، باب: التشهد في الصلاة، حدیث(۴۰۲) همچنین از او با لفظ: «ثم يتخير من الـمسألة ما شاء». [۱۴۵] بخارىّ، الجنائز، باب: التعوّذ من عذاب القبر، حدیث(۱۳۷۷) از ابى‌هریرهسو مسلم، الـمساجد، باب: ما يستعاذ منه في الصلاة، حدیث(۵۸۸) همچنین از او، و لفظ آن از مسلم است. [۱۴۶] استخراج قسمتى ازحدیث، از مسلم، صلاة الـمسافرين وقصرها، باب: الدعاء في صلاة الليل وقيامه، حدیث(۷۷۱)، از علىس. [۱۴۷] بخارى، الأذان، باب: الدعاء قبل السلام، از ابوبكر صدیقس، حدیث(۸۳۴).