آنچه که باید هنگام عیادت مریضی - که مرگش فرا نرسیده - گفته شود
رسول الله جفرمودند: «مَنْ عَادَ مَرِيضًا، لَمْ يَحْضُرْ أَجَلُهُ، فَقَالَ عِنْدَهُ سَبْعَ مِرَارٍ: أَسْأَلُ اللَّهَ الْعَظِيمَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ أَنْ يَشْفِيَكَ، إِلاَّ عَافَاهُ اللَّهُ مِنْ ذَلِكَ الْمَرَضِ» [۵۹].
«هر یک از شما بیماری را - که هنوز اجلش فرا نرسیده - عیادت کند و در آن هنگام هفت بار بگوید: از خدای بزرگ مرتبه، پروردگار عرش بزرگ خواهانم که تو را شفا دهد، به یقین خداوند او را از آن مرض شفا می‌دهد».
و هرگاه رسول الله جبه عیادت بیماری می‌رفت، می‌فرمود: «لا بَأْسَ، طَهُورٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ» [۶۰].
«اهمیتی ندارد إن شاء الله (این بیماری) پاک کننده‌ی گناهان است».
[۵۹] ابوداود، الجنائز، باب: الدعاء للمريض عند العيادة، حدیث(۳۱۰۶) از ابن عباسبو ترمذىّ، الطب، باب: ما يقول عند عيادة الـمريض، حدیث(۲۰۸۳) همچنین از او. ولفظ آن از أبى‌داود است. [۶۰] بخارى، الـمناقب، باب: علامات النبوّة في الإسلام، حدیث(۳۶۱۶) از ابن عباسب.