آنچه هنگام شنیدن رعد، لازم است گفته شود
رسول الله جهنگام شنیدن صدای رعد می‌فرمودند: «اللَّهُمَّ لا تَقْتُلْنَا بِغَضَبِكَ، وَلاَ تُهْلِكْنَا بِعَذَابِكَ، وَعَافِنَا قَبْلَ ذَلِكَ. وكانَ عبدُاللهِ بن ُالزُّبَيْرِِبإذا سَمِعَ الرَّعْدَ يقولُ: سُبْحَانَ الَّذِي يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ، وَالْمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ» [۴۲].
«خدایا! ما را با غضب خود مکش و ما را با عذاب خود هلاک مکن و قبل از آن ما را سلامت و عافیت ده. و عبدالله بن زبیربهنگام شنیدن رعد می‌گفت: پاک است کسی که به پاکی یاد می‌کند رعد او را، به وسیله‌ی ستایش او. و فرشتگان نیز از ترس او، او را به پاکی یاد می‌کنند».
[۴۲] بخارىّ در الأدب الـمفرد، حدیث(۷۲۱). و ترمذى، الدعوات، باب: ما يقول إذا سمع الرعد، حدیث(۳۴۵۰) از عمرس. كه گفت: این حدیث غریب است از آن آگاهى نداریم به جز از این وجه. و نووى در «الأذكار» سند آن را ضعیف دانسته است. و این را در اینجا آورده‌ام به سبب قول ابن حجر در الفتوحات (۴/۲۸۴): «هو متماسك». «یعنى روی هم رفته مقبول است» والله أعلم. اما آنچه از ابن زبیربروایت شده است نزد امام مالك، (۲/۹۹۲) سند آن قطعی است بخارىّ در (الأدب الـمفرد)، حدیث(۷۲۳) وغیر آن و امام نووى در (الأذكار) سند آن را درست دانسته است.