پس از طلوع آفتاب و حرکت از منی به سوی عرفه، چه میگوید؟
مىگوید: «لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لا شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ، إِنَّ الْحَمْدَ، وَالنِّعْمَةَ، لَكَ وَالْمُلْكَ، لا شَرِيكَ لَكَ . لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ، وَالْخَيْرُ بِيَدَيْكَ، لَبَّيْكَ وَالرَّغْبَاءُ إِلَيْكَ وَالْعَمَلُ، اللهُ أكبرُ، اللهُ أكبرُ... ».
«تو را اجابت میکنم، تو را اجابت میکنم، شریکی برای تو نیست تو را اجابت میکنم، در حقیقت ستایش و نعمت و هستی از آن توست شریکی برای تو نیست. گوش به فرمان تو هستم، گوش به فرمان تو هستم وخوشبختی، در اطاعت از فرمان توست و نیکی همه در دست توست، خواهشها و آرزوها و عبادتها همه به سوی توست، الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر» .
آن را تا جایی که برایش امکان پذیر بود، چندین بار تکرار میکند [۲۱۳].
[۲۱۳] اقتباس از استخراج بخارىّ، العيدين، باب: التكبير أيام مِنى وإذا غدا إلى عرفة، حدیث(۹۷۰) از مالك بن انسس. و مسلم، الحج، باب: التلبية والتكبير في الذهاب من منى إلى عرفة...، حدیث(۱۲۸۴) از عبدالله بن عمرب.