نماز طلب باران
«اللَّهُمَّ أَغِثْنَا، اللَّهُمَّ أَغثْنَا، اللَّهُمَّ أَغِثْنَا، اللَّهُمَّ اسْقِنَا، اللَّهُمَّ اسْقِنَا، اللَّهُمَّ اسْقِنَا» [۱۶۵].
«خدایا! به ما باران بده. خدایا! به ما باران بده. خدایا! به ما باران بده. خدایا! بر ما باران فرست. خدایا! بر ما باران فرست. خدایا! بر ما باران فرست».
و می‌تواند چنین ادامه دهد: «اللَّهُمَّ اسْقِ عِبَادَكَ وَبَهَائِمَكَ، وَانْشُر رَّحْمَتَكَ، وَأَحْيِ بَلَدَكَ الْمَيِّتَ» [۱۶۶]، «اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثًا مُغِيثًا، مَرِيئًا مَرِيعًا، نَافِعًا غَيْرَ ضَارٍّ، عَاجِلاً غَيْرَ آجِلٍ» [۱۶۷].
«خدایا! باران را بر بندگانت و چارپایانت ببار ورحمتت را بگستر وشهر و زمین مرده‌ات را زنده گردان. خدایا! برای ما بارانی بفرست نجات دهنده از خشک سالی، بارانی گوارا و پربرکت، بارانی مفید و بی‌زیان. و زود نه دیر».
«ويقرأُ فيها بعدَ الفاتحةِ - كما في العِيدْينِ وفي الجمعة - [۱۶۸]في الأولى بسورةِ (الأعلي) وفي الثانية بسورةِ (الغاشية)» [۱۶۹].
«پس از فاتحه، در رکعت اول سوره‌ی (اعلی) و در رکعت دوم سوره‌ی (غاشیه) را بخواند، همان طورکه در نماز عیدین(فطر وقربان) و نمازجمعه تلاوت می‌شود».
[۱۶۵] رجوع شود به پى‌نویس (۴۰). [۱۶۶] ابوداود، صلاة الاستسقاء، باب: رفع اليدين في الاستسقاء، حدیث(۱۱۷۶) از عمرو بن شعیب از پدرش از پدر بزرگش و آن هم لفظ حدیث مالك است، چنان‌كه ابوداود گوید: رحم الله الجميع. [۱۶۷] أبوداود، الكتاب: والباب السابقان، حدیث(۱۱۶۹) از جابر بن عبداللهب. [۱۶۸] امام نووىّ در (الأذكار)، باب: القراءة بعد التعوذ، آورده است. [۱۶۹] ترمذى، أبواب العيدين، باب: ماجاء في القراءة بالعيدين، حدیث(۵۳۳) از نعمان بن بشیرب.