«قوم هود÷»
از دیدگاه قرآن، امت هود÷ نیز منکر وجود خداوند و الوهیت الله نبودند، بلکه به پروردگار و الوهیت معتقد بودند، ولی دقیقا همانند برنامه و جریان قوم نوح÷، «رب» را فقط به معنای اول و دوم (پرورش‌دهنده، کمال‌دهنده، عهده دار و اصلاح‌کننده) قبول داشتند. موضوع نزاع و اختلاف بین هود و قوم او همان است که درباره نوح÷ و قومش بیان گردید و دلیل این معنی را به نصوص قرآنی ذیلاً نقل مینمائیم:
﴿۞وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمۡ هُودٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ٦٥﴾[الأعراف: ۶۵].
«و به سوى عاد، برادرشان هود را فرستادیم؛ گفت «اى قوم من! تنها خدا را پرستش کنید که جز او معبودى براى شما نیست! آیا پرهیزگارى پیشه نمىکنید؟» (۶۵)».
همچنین از آیه زیر مشخص است که آنها به وجود خداوند معتقد بوده اند:
﴿قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا لِنَعۡبُدَ ٱللَّهَ وَحۡدَهُۥ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ٧٠﴾[الأعراف: ۷۰].
«گفتند «آیا به سراغ ما آمدهاى که تنها خداى یگانه را بپرستیم و آنچه را پدران ما مىپرستند، رها کنیم؟ پس اگر راست مىگوئى آنچه را به ما وعده مىدهى، بیاور»! (۷۰)».
همچنین در آیه زیر بیان شده که رب قوم عاد، افراد ضد حقیقت و زورگو بوده است:
﴿وَتِلۡكَ عَادٞۖ جَحَدُواْ بَِٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ وَعَصَوۡاْ رُسُلَهُۥ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَمۡرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٖ٥٩﴾[هود: ۵۹].
«و این قوم عاد بود که آیات پروردگارشان را انکار کردند و پیامبران او را معصیت نمودند و از فرمان هر ستمگر دشمن حق، پیروى کردند! (۵۹)».