«قوم لوط÷»
بعد از سرگذشت ابراهیم÷ در قرآن کریم به داستان قومی برخورد می‌کنیم که خداوند جهت هدایت و اصلاح فساد آنها، لوط÷ برادرزاده ابراهیم را در بینشان مبعوث کرد. قرآن کریم میگوید: که این قوم منکر وجود خداوند نبودند و ربوبیت پروردگار را به معنای اول و دوم (پرورش‌دهنده، کمال‌دهنده، عهده‌دار و اصلاح‌کننده) قبول داشتند، آنچه مورد اعتقاد و پذیرش ایشان نبود، همانا ربوبیت خداوندأ به معنای سوم، چهارم و پنجم بود (گرد هم‌آورنده و محشورکننده، ارباب، قانون‌گذار، شارع، سرپرست، فرمانروا و صاحب اختیار)! ایشان تمنا میکردند آزادی بلاقید و شرط داشته و همواره از خواهشهای نفسانی خویش پیروی کنند و این خود بزرگترین انحرافی است که قوم لوط÷ را به تباهی میکشاند. قرآن کریم میفرماید:
﴿وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ إِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ٢٨ أَئِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ وَتَقۡطَعُونَ ٱلسَّبِيلَ وَتَأۡتُونَ فِي نَادِيكُمُ ٱلۡمُنكَرَۖ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱئۡتِنَا بِعَذَابِ ٱللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ٢٩﴾[العنكبوت: ۲۸-۲۹].
«و لوط را فرستادیم هنگامى که به قوم خود گفت «شما عمل بسیار زشتى انجام مىدهید که هیچ یک از مردم جهان پیش از شما آن را انجام نداده است! (۲۸) آیا شما به سراغ مردان مىروید و راه [تداوم نسل انسان] را قطع مىکنید و در مجلستان اعمال ناپسند انجام مىدهید؟ اما پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: اگر راست مىگویى عذاب الهى را براى ما بیاور! (۲۹)».
آیا چنین منطقی پاسخ عدهای است که منکر الله هستند؟ باید گفت: نه، زیرا آنان منکر خدا نبودند، بلکه انحراف واقعیشان این بود که با داشتن ایمان به خداوندأ و اینکه مافوق عالم طبیعی است، میل نداشتند و نمیخواستند از برنامهها و دستورات اخلاقی، اجتماعی، مدنی، خداوند پیروی نموده تابع رسول او لوطأ شوند.