اعتراض نخست: «ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ» در هیچ جای دیگر در قرآن به این معنی که شیعه می‌گوید، نیامده است
اختلاف شیعه و سنی در ترجمه این آیه است:
﴿وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۖ كِتَٰبَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡۚ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَآءَ ذَٰلِكُمۡ أَن تَبۡتَغُواْ بِأَمۡوَٰلِكُم مُّحۡصِنِينَ غَيۡرَ مُسَٰفِحِينَۚ فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةٗ﴾[النساء: ۲۴]
شیعه آیه را اینطور ترجمه می‌کند:
«و زنان شوهردار [بر شما حرام است] مگر آنها را که [از راه اسارت] مالک شدهايد؛ [اينها احکامى است که] خداوند بر شما مقرر داشته است. اما زنان ديگر غير از اينها [که گفته شد] براى شما حلال است که با اموال خود، آنان را اختيار کنيد؛ در حالى که پاکدامن باشيد و از زنا خوددارى نماييد؛ و زنانى را که متعه [ازدواج موقت] مىکنيد، واجب است مهر آنها را بپردازيد...»،
و سنی ترجمه آنها را رد می‌کند و اینطور ترجمه می‌کند:
﴿...فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةٗ﴾
«... پس وقتی که به وسیله مالتان از زنان کام گرفتید، پس مهر آنها را واجب است که بپردازید»؛
و ترجمه شیعه را به چند دلیل رد می‌کند:
دلیل اول اینکه ﴿ٱسۡتَمۡتَعۡتُم﴾در قرآن، به معنی صیغه کردن نیست، در جاهای دیگر قرآن این کلمه و مشتقاتش آمده اما به معنی کامجوییِ دائم آمده نه ازدواج موقت؛ از جمله:
﴿كَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ كَانُوٓاْ أَشَدَّ مِنكُمۡ قُوَّةٗ وَأَكۡثَرَ أَمۡوَٰلٗا وَأَوۡلَٰدٗا فَٱسۡتَمۡتَعُواْ بِخَلَٰقِهِمۡ فَٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِخَلَٰقِكُمۡ كَمَا ٱسۡتَمۡتَعَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُم بِخَلَٰقِهِمۡ وَخُضۡتُمۡ كَٱلَّذِي خَاضُوٓاْۚ أُوْلَٰٓئِكَ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ ٦٩﴾[التوبة: ۶۹]
«[حال شما منافقان] چون كسانى است كه پيش از شما بودند؛ آنان از شما نيرومندتر و داراى اموال و فرزندان بيشتر بودند پس از نصيب خويش [در دنيا] بهرهمند شدند و شما [هم] از نصيب خود بهرهمند شدید، همانگونه كه آنان كه پيش از شما بودند از نصيب خويش بهرهمند شدند؛ و شما [در باطل] فرو رفتيد همان گونه كه آنان فرو رفتند؛ آنان اعمالشان در دنيا و آخرت به هدر رفت و آنان همان زيانكارانند»؛
﴿وَيَوۡمَ يُعۡرَضُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ عَلَى ٱلنَّارِ أَذۡهَبۡتُمۡ طَيِّبَٰتِكُمۡ فِي حَيَاتِكُمُ ٱلدُّنۡيَا وَٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهَا فَٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَوۡنَ عَذَابَ ٱلۡهُونِ بِمَا كُنتُمۡ تَسۡتَكۡبِرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَبِمَا كُنتُمۡ تَفۡسُقُونَ ٢٠﴾[الأحقاف: ۲۰]
«و آن روز كه آنهايى را كه كفر ورزيدهاند بر آتش عرضه مىدارند [به آنان مى‌گويند:] نعمت‌هاى پاكيزه خود را در زندگى دنيايی‌تان [خودخواهانه] صرف كرديد و از آنها بهرهمند شدید؛ پس امروز به [سزاى] آنكه در زمين به ناحق سركشى مىنموديد و به سبب آنكه نافرمانى مىكرديد، به عذاب خفت[آور] كيفر مىيابيد».
اگر اینجا بهره گیری از دنیا به معنی موقت می‌بود، پس خوشبخت‌تر از کافران و منافقان کسی نبود؛ پس در آن صورت، آیه این معنی را داشت: «کافران و منافقان به طور موقت گناه کرده و بعد توبه نمودند».
قرآن در مورد نکاح و طلاق دادن زنان، باز کلمه تمتع را بکار برده است:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَكَحۡتُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمۡ عَلَيۡهِنَّ مِنۡ عِدَّةٖ تَعۡتَدُّونَهَاۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا ٤٩﴾[الأحزاب: ۴۹]
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که زنان مؤمن را نکاح کردید و سپس طلاق دادید، پس ایشان را بهرهمند گردانید و به نیکويي رها کنید».
شیعه حتماً اینجا می‌گوید که تمتع دو معنی دارد: یکی بهره گیری مطلق، یکی بهره‌گیری موقت (ازدواج موقت).
در جواب می‌گوییم: این کلمه و مشتقاتش در ۶۰ مورد در قرآن آمده و حتی یکبار هم به معنی «موقت» نیامده است؛ بلکه آیات استمتاع در قرآن معنی عام دارد و تماماً بهره‌مندی دايمي از زندگی دنیا را شامل می‌شود، نه موقت. البته در حدیث برای متعه کردن، لفظ «تمتع» آمده؛ اما در قرآن این کلمه، که شیعه به معنی متعه گرفته، هیچ گاه بمعنای موقت نیامده است.
شیعه می‌تواند بگوید: «مهم نیست که در قرآن در جایی دیگر به معنای موقت نیامده، زیرا در حدیث این کلمه به معنای ازدواج موقت هم آمده؛ پس ترجمه ما ایرادی ندارد».
اما اعتراض ما فقط این نیست؛ ایراد‌های دیگر ما بر آنها این اعتراض را نیز تقویت می‌کند و تفسیر آنها را باطل می‌نماید.