پنجاه و هشت اعتراض به قانون ازدواج موقت

اعتراض پنجاه و هشتم: تعریف آنها از ازدواج مِسيار نادرست است

علمای شیعه برای گمراه کردن قوم خود مدعی شده‌اند که اهل سنت نیز ازدواج موقت دارند، ولی نامش را ازدواج میسار گذاشتند. آنها می‌گویند:

«منكران ازدواج موقت [يعنى غالب برادران اهل سنت] هنگامى كه تحت فشار جوانان و اقشار ديگر محروم قرار گرفتند، تدريجاً به نوعى ازدواج شبيه ازدواج موقت تن در داده‌اند و آن را «ازدواج مسيار» مى‌نامند. آنان هر چند نام آن را ازدواج موقت نمي‌گذارند، ولى در عمل هيچ تفاوتى با ازدواج موقت ندارد؛ به اين ترتيب كه اجازه مي‌دهند فرد نيازمند به ازدواج، با زنى ازدواج دائم كند، در حالى كه قصد دارد بعد از مدت كوتاهى او را طلاق دهد و با او شرط مى‌كند كه نه حق نفقه داشته باشد و نه شب‌خوابى و نه ارث؛ يعنى دقيقاً شبيه ازدواج موقت؛ با اين تفاوت كه در اينجا با طلاق از هم جدا می‌شوند و در ازدواج موقت با بخشيدن باقيماندۀ مدت يا سرآمدنِ مدت؛ و هر دو از آغاز زمان محدودى را در نظر دارند».

این دروغ است فرق ازدواج میسار با ازدواج معمولی در این است که، زن حقِ شب خود را می‌بخشد و نفقه نمی‌خواهد؛ اما حق ارث بخشیدنی نیست، چون هنوز در دستش نیامده که ببخشد. ازدواج میسار همان تعدد است که زن دوم، در مقابل زن اول گذشت‌هایی می‌کند تا شوهر بیابد. وانگهی ازدواج مسیار در آیه ۲۴ نساء که شیعه ادعا دارد دربارۀ متعه است، مجاز دانسته شده:

الله خودش می‌گوید: «بر شما گناهی نیست که بعد از مهریه واجب، در چیزی که راضی شدید»؛ زن راضی می‌شود که نفقه نگیرد و حق شب نگیرد یا هر چیز دیگر که راضی شد در حد شرع.

«مسیار» یكی از اشكال ازدواج دائم ‌است كه فرقش با ازدواج عادی در این است که در آن، زن از حق نفقه و مسكن و حق شب خود صرف‌نظر می‌كند و شوهر هرگاه خواست به دیدار او می‌رود.

این ازدواج پیش از این وجود نداشت، زیرا سابقاً مردها دو زن می‌گرفتند و زن کم بود، پس هیچ زنی در ابتدای ازدواج به این شرط تن نمی‌داد، مگر اینکه بیماری‌ای داشته که خودش می‌دانسته به درد زناشویی نمی‌خورد. اما اکنون چون مردها به دلیل ترس‌های واهی زن دوم نمی‌گیرند، این خرابی در دین، خرابی دوم را سبب شده است؛ یعنی بعضی از زنان پاکدامن اما بیچاره، تن به این شرط خفت‌بار می‌دهند. این شروط هر چند که در شریعت گنجایش دارد، با روح ازدواج مخالف است. برای همین بعضی از علما از جمله شیخ آلبانی آن را حرام اعلام نموده‌اند؛ اما بقیه می‌گویند که مادامی که زن خودش با اختیار خودش از حقوقی صرف‌نظر می‌کند، دیگران چه حقی دارند که کاسه داغتر از آش شوند؟

گفتیم که این خلل برای این پیش آمد که مردها زن دوم نمی‌گیرند و بعضی از مازاد زنان پاکدامن شوهر نیافته دیگر راهی به نظرشان نرسید غیر از اینکه تنازل کنند و امتیاز بدهند و به کم قانع شوند. اما در این ازدواج زن فقط حق دارد چیزی را ببخشد که مالکش است؛ مثلا نمی‌تواند حق ارث را ببخشد، چون به دستش نیامده و بعد از مرگ شوهر است که ارث به دست زن می‌رسد. مال به دست نیامده بخشیده نمی‌شود، پس ازدواج مسیار، متعه نیست و ارث زن و مرد را به هم وصل می‌کند؛ برخلاف متعه که ارثی در بین نیست.

چیزهای دیگری غیر از ارث در ازدواج موقت نیست اما در ازدواج مسیار هست؛ از جمله:

۱. محدودیت تا فقط ۴ زن، در حالی که در صیغه محدودیتی نیست، حتی هزار زن؛

۲. در ازدواج مسیار شاهد لازم است ولی صیغه شاهد ندارد؛

۳. در ازدواج مسیار اعلان نمودن عروسی لازم است صیغه اعلان ندارد؛

۴. به اعتقاد اهل سنت «نكاح به شرط طلاق» حرام است؛ حتی سیاری از علما «نكاح با نیت طلاق در دل» را حرام می‌دانند؛ اما متعه اصلاً طلاق ندارد و یک قرارداد تجاری است؛

۵. در ازدواج مسیار زن در صورت فوت شوهر یا طلاق یا خلع، طبق قانون قرآن عده نگه می‌دارد، اما عده زن صیغه‌ای شیعه‌ها، نصف آن چیزی است که قرآن فرموده است؛

۶. در نكاح مسیار نسب بچه متولد شده خودبخود ثابت است و ثبوت لازم ندارد، ولی در ازدواج موقت باید نسب ثابت شود؛

۷. در ازدواج مسیار زن حق نفقه و مسكن و عدالت در تقسیم شب دارد. این حق در اصل و اساس برای او ثابت است، اما او با اختیار خودش این حق را می‌بخشد؛ در حالی که در ازدواج متعه اصلاً زن چنین حقوقی ندارد تا ببخشد، یعنی ازدواج مسیار عملاً یک ازدواج دائم است و تمام حقوق و آثار ازدواج دائم بر آن مترتب می‌شود، ولی زن با قراردادی اخلاقی و با رغبت قلبی خود از حق ثابت خود می‌گذرد؛

۸. همان‌گونه که ذكر شد، در نكاح موقت چیزی به نام «طلاق» وجود ندارد، بلكه با پایان یافتن وقت تعیین شده، عملاً ازدواج پایان می‌یابد، ولی در نكاح «مسیار» جز با طلاق پایان نمی‌یابد.