اعتراض چهاردهم: «هُنَّ» را ببینید
در جمله ﴿فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ﴾ضمیر «هُنَّ» به زنان برمیگردد. کدام زنان؟ همان زنانی که در آیه فعلی و قبلی دربارهشان صحبت شد؛ همان زنانی که مادر و خواهر و غیره نیستند؛ کسانی غیر از آنها هستند؛ پس «هُنَّ» دربارۀ کسانی صحبت میکند که پیشتر موضوع بحث بودهاند.
فرض کنید که بگوییم: از زنان این شهر، ازدواج با کسانی که خواهر، خواهرزاده، خاله و عمه شما هستند بر شما حرام است، اما ازدواج با بقیه آن زنان حلال است. اگر چنین تفسیر کنید که منظور از بقیه آنان، یعنی آنان را متعه کنید، این توضیح درست نیست؛ بقیه آنان یعنی بقیه ساکنان شهر، غیر از افراد ذکر شده و حرامشده. اما شیعه «هُنَّ» را در اینجا مستقل کرده و مربوط به زنان متعه دانسته، در حالی که هر بیسوادی میداند که ضمیر، عطف به ماقبل است.
مثالی میزنیم:
کتابها را از آنها بگیر. (این جمله مفهوم نیست)
کتابها را به دخترهای خاله دادم، کتابها را از آنها بگیر. (این جمله مفهوم است)
شیعه میگوید: «کتاب را به دختر خاله دادم از او (زن صیغهای) کتاب را بگیر».