اعتراض پنجاه و چهارم: ثواب متعه را ببینید
«رَوَى صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ÷ قَالَ: قُلْتُ لَهُ: لِلْمُتَمَتِّعِ ثَوَابٌ؟ قَالَ: إِنْ كَانَ يُرِيدُ بِذَلِكَ وَجْهَ اللَّهِ تَعَالَى وَخِلَافاً عَلَى مَنْ أَنْكَرَهَا لَمْ يُكَلِّمْهَا كَلِمَةً إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِهَا حَسَنَةً وَلَمْ يَمُدَّ يَدَهُ إِلَيْهَا إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً فَإِذَا دَنَا مِنْهَا غَفَرَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِذَلِكَ ذَنْباً فَإِذَا اغْتَسَلَ غَفَرَاللَّهُ لَهُ بِقَدْرِ مَا مَرَّ مِنَ الْمَاءِ عَلَى شَعْرِهِ قُلْتُ: بِعَدَدِ الشَّعْرِ؟ قَالَ: نَعَمْ بِعَدَدِ الشَّعْرِ»
«صالح بن عقبه از پدرش نقل كرده كه گفت: به امام باقر÷عرض كردم آيا كسى كه متعه كند به ثواب ميرسد؟ فرمود: چنانچه قصدش تقرب به پروردگار متعال باشد و مخالفت با كسانى كه آن را انكار دارند، پس كلامى نگويد جز اينكه خداوند متعال با آن حسنهاى در نامه عملش بنويسد و دست به سوى همسرش نگشايد، مگر اينكه خداوند براى او حسنهاى ثبت كند؛ و چون با او نزديكى كند، خداوند تعالى گناهى از او بيامرزد؛ و چون غسل كند، به تعداد هر مویى از بدنش كه آب غسل بر آن بگذرد، خداوند او را مورد عفو قرار دهد. عرض كردم: به عدد هر مو؟ فرمود: آرى، به عدد هر مو»[۱۵].
پس چرا پیامبرصو علیسصیغه نکردند و از این ثواب عظیم محروم شدند؟ چرا حسن و حسین صیغه نکردند؟
[۱۵]- على اكبر غفارى، ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج ۵ ، ص ۱۲۲ و ۱۲۳.