اعتراض هفتم: «فَـ» را در آیه ببینید
در آیه‌ای که ما و شیعه در معنی آن اختلاف داریم حرف «فَـ» آمده:
﴿فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةٗ﴾[النساء: ۲۴].
حالا به معني آيه بر اساس میل و علاقه شیعه توجه بفرمایید:
«و زنانى را که متعه [= ازدواج موقت] مىکنيد، واجب است مهر آنها را بپردازيد»؛
اما ترجمۀ ما:
«سپس وقتی که با مال بهره بردید از زنان پس واجب است مهر آنها را بپردازيد».
«فَـ» در زبان عربی هرگز به معنی «و» نیست، بلکه به معنی «سپس» است و این یعنی این که جملۀ فعلی، کاملاً مربوط به جملۀ قبلی است و این جملۀ مورد اختلاف می‌خواهد بگوید: «پس نتیجه‌ای که از جمله قبل می‌گیریم این است که ...»، و منظور از به کار بردن حرف «فَـ» این است که بدون توجه به جمله ماقبل آیه را ترجمه نکنیم.
یک شاهد دیگر نیز داریم که جمله مورد اختلاف، به ماقبل خود متصل است، و آن کلمۀ «به» است که معنی «با آن» دارد و اشاره به «مال» است، اما شیعه اصلاً این را در ترجمه لحاظ نمی‌کند:
﴿فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةٗۚ﴾. «و زنانى را که متعه [= ازدواج موقت] مىکنيد، واجب است مهر آنها را بپردازيد»؛
این ترجمۀ شیعه است که نه «فَـ» را درست معنی کرده نه «بِهِ» را.