اعتراض یازدهم: مهریه نیز در آخر پرداخت می‌شود، نه اول
شیعه در ترجمه آیۀ ۲۴ نساء می‌گوید: «زنانى را كه متعه مي‌كنيد بايد مهریه آنها را بپردازيد» و ادعا می‌کند: «وقتی الله فرموده كه هنگامى كه از زنان بهره‌گيرى جنسى كرديد مهریه آنها را بدهيد، پس این درباره متعه است، زیرا در ازدواج دائم، وجوب اداى مهر به مقتضاى عقد است، يعنى همين كه عقد حاصل شد، زن مى‌تواند تمام مهريه خود را مطالبه كند، هر چند دخولى حاصل نشده و حتى ملاعبه‌اى صورت نگرفته باشد».
در جواب می‌گوییم: این ادعا کاملاً اشتباه است، زیرا همه علما می‌گویند که پرداخت تمام مهریه بعد دخول واجب می‌شود. به آیات ۲۳۶ و ۲۳۷ توجه فرمایید:
﴿لَّا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِن طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ مَا لَمۡ تَمَسُّوهُنَّ أَوۡ تَفۡرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةٗۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى ٱلۡمُوسِعِ قَدَرُهُۥ وَعَلَى ٱلۡمُقۡتِرِ قَدَرُهُۥ مَتَٰعَۢا بِٱلۡمَعۡرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلۡمُحۡسِنِينَ ٢٣٦ وَإِن طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدۡ فَرَضۡتُمۡ لَهُنَّ فَرِيضَةٗ فَنِصۡفُ مَا فَرَضۡتُمۡ إِلَّآ أَن يَعۡفُونَ أَوۡ يَعۡفُوَاْ ٱلَّذِي بِيَدِهِۦ عُقۡدَةُ ٱلنِّكَاحِۚ وَأَن تَعۡفُوٓاْ أَقۡرَبُ لِلتَّقۡوَىٰۚ وَلَا تَنسَوُاْ ٱلۡفَضۡلَ بَيۡنَكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ ٢٣٧﴾.
«اگر زنان را قبل از آميزشجنسى [به عللى] طلاق دهيد، گناهى بر شما نيست [و در اين موقع] آنها را [با هديهاى مناسب] بهرهمند سازيد؛ آن کس که توانايى دارد، به اندازه توانايي‌اش،و آن کس که تنگدست است، به اندازه خودش هديهاى شايسته [که مناسب حالِ دهنده و گيرنده باشد[ بدهد، و اين بر نيکوکاران، الزامى است؛ و اگر آنان را پيش از آن که با آنها تماس داشته باشید و [آميزشجنسى کنيد] طلاق دهيد، در حالى که مهریه‌ای براى آنها تعيين کردهايد [لازم است] نصف آنچه را تعيين کردهايد [به آنها بدهيد] مگر اينکه آنها [حق خود را] ببخشند؛ يا [در صورتى که صغير و سفيه باشند، ولىّ آنها، يعنى] آن کس که گره ازدواج به دست اوست، آن را ببخشد، و گذشت کردن شما [و بخشيدن تمام مهریه به آنها] به پرهيزکارى نزديکتر است».
با وجود این آیات درباره ازدواج دائم قانون ساخت. مدعیان ازدواج موقت بهتر است کلمه «اجر» و «اجور» را در قرآن ببینند که همه جا درباره ازدواج دائم و مهریه است.