سُورَةُ الحِجۡرِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ الٓرۚ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ وَقُرۡءَانٖ مُّبِينٖ ١ رُّبَمَا يَوَدُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ كَانُواْ مُسۡلِمِينَ ٢ ذَرۡهُمۡ يَأۡكُلُواْ وَيَتَمَتَّعُواْ وَيُلۡهِهِمُ ٱلۡأَمَلُۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ ٣ وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٞ مَّعۡلُومٞ ٤ مَّا تَسۡبِقُ مِنۡ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسۡتَ‍ٔۡخِرُونَ ٥ وَقَالُواْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِي نُزِّلَ عَلَيۡهِ ٱلذِّكۡرُ إِنَّكَ لَمَجۡنُونٞ ٦ لَّوۡ مَا تَأۡتِينَا بِٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ٧ مَا نُنَزِّلُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَمَا كَانُوٓاْ إِذٗا مُّنظَرِينَ ٨ إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّكۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ ٩ وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ فِي شِيَعِ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٠ وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ ١١ كَذَٰلِكَ نَسۡلُكُهُۥ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ ١٢ لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ وَقَدۡ خَلَتۡ سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٣ وَلَوۡ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِم بَابٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فَظَلُّواْ فِيهِ يَعۡرُجُونَ ١٤ لَقَالُوٓاْ إِنَّمَا سُكِّرَتۡ أَبۡصَٰرُنَا بَلۡ نَحۡنُ قَوۡمٞ مَّسۡحُورُونَ ١٥﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

الر، این آیت‌هاى کتاب الهى و قرآنِ روشن است. ﴿1﴾بسا بُوَد که دوست دارند کافران، کاش مسلمان بودندى. ﴿2﴾بگذار ایشان را تا بخورند و بهره‏مند شوند و مشغول کند ایشان را امید دراز. پس خواهند دانست. ﴿3﴾و هلاک نکردیم هیچ دیه را مگر که وى را نوشته بود معلوم. ﴿4﴾و سبقت نمی‌کند هیچ گروهى از مدّت خود و باز پس نمى‏مانند. ﴿5﴾و گفتند کافران: اى کسی که فرودآورده شده است بر وى قرآن، هرآیینه تو دیوانه‏اى! . ﴿6﴾چرا نمى‏آرى پیش ما فرشتگان را اگر هستى از راستگویان؟. ﴿7﴾فرونمى‏فرستیم فرشتگان را مگر به تدبیر محکم و نباشند آنگاه مهلت داده شده. ﴿8﴾هرآیینه ما فروفرستادیم قرآن را و هرآیینه ما او را نگهبانیم. ﴿9﴾و هرآیینه پیغامبران را فرستادیم پیش از تو در فرقه‏هاى پیشینیان. ﴿10﴾و نمى‏آید به ایشان هیچ فرستاده‌ای، مگر بودند به او تمسخرکنان. ﴿11﴾همچنین درمى‏آریم استهزا را در دل گناهکاران (یعنى کفار مکه) . ﴿12﴾ایمان نیارند به قرآن و هرآیینه گذشت آیین پیشینیان. ﴿13﴾و اگر بگشاییم بر ایشان درى از آسمان، پس شوند به این صفت که در وى بالا می‌روند. ﴿14﴾البته گویند: جز این نیست که بند کرده شد چشم‌هاى ما را، بلکه ما قومى هستیم جادو زده. ﴿15﴾

﴿ وَلَقَدۡ جَعَلۡنَا فِي ٱلسَّمَآءِ بُرُوجٗا وَزَيَّنَّٰهَا لِلنَّٰظِرِينَ ١٦ وَحَفِظۡنَٰهَا مِن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٍ ١٧ إِلَّا مَنِ ٱسۡتَرَقَ ٱلسَّمۡعَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ مُّبِينٞ ١٨ وَٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَأَلۡقَيۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ وَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيۡءٖ مَّوۡزُونٖ ١٩ وَجَعَلۡنَا لَكُمۡ فِيهَا مَعَٰيِشَ وَمَن لَّسۡتُمۡ لَهُۥ بِرَٰزِقِينَ ٢٠ وَإِن مِّن شَيۡءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَآئِنُهُۥ وَمَا نُنَزِّلُهُۥٓ إِلَّا بِقَدَرٖ مَّعۡلُومٖ ٢١ وَأَرۡسَلۡنَا ٱلرِّيَٰحَ لَوَٰقِحَ فَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَسۡقَيۡنَٰكُمُوهُ وَمَآ أَنتُمۡ لَهُۥ بِخَٰزِنِينَ ٢٢ وَإِنَّا لَنَحۡنُ نُحۡيِۦ وَنُمِيتُ وَنَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثُونَ ٢٣ وَلَقَدۡ عَلِمۡنَا ٱلۡمُسۡتَقۡدِمِينَ مِنكُمۡ وَلَقَدۡ عَلِمۡنَا ٱلۡمُسۡتَ‍ٔۡخِرِينَ ٢٤ وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحۡشُرُهُمۡۚ إِنَّهُۥ حَكِيمٌ عَلِيمٞ ٢٥ وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ٢٦ وَٱلۡجَآنَّ خَلَقۡنَٰهُ مِن قَبۡلُ مِن نَّارِ ٱلسَّمُومِ ٢٧ وَإِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِنِّي خَٰلِقُۢ بَشَرٗا مِّن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ٢٨ فَإِذَا سَوَّيۡتُهُۥ وَنَفَخۡتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُۥ سَٰجِدِينَ ٢٩ فَسَجَدَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ كُلُّهُمۡ أَجۡمَعُونَ ٣٠ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰٓ أَن يَكُونَ مَعَ ٱلسَّٰجِدِينَ ٣١﴾

و هرآیینه پیدا کردیم در آسمان، برج‌ها و بیاراستیمش براى بینندگان. ﴿16﴾و نگاه داشتیمش از هر شیطان رانده شده. ﴿17﴾مگر آن که به دزدى شنود، پس در پى وى افتد آتش آشکارا. ﴿18﴾و زمین راگسترانیدیمش و انداختیم در آنجا کوه‌ها و رویانیدیم در آنجا از جنس هر چیز، سنجیده [705]. ﴿19﴾و ساختیم براى شما در آنجا اسباب معیشت و [ساختیم براى شما] آنکه نیستید او را روزى دهنده [706]. ﴿20﴾و نیست هیچ چیز مگر نزدیک ما خزانه‌هاى اوست و فرونمى‏آریم آن را مگر به آندازۀ مقرر. ﴿21﴾و فرستادیم بادها را باردار کنندۀ ابر. پس فروآوردیم از آسمان، آبى، پس نوشانیدیم شما را آن آب و نیستید شما آن را جمع کننده. ﴿22﴾و هرآیینه ما زنده می‌سازیم و مى‏میرانیم و ماییم وارث. ﴿23﴾و هرآیینه دانسته‏ایم پیشینیان را از شما و هرآیینه دانسته‏ایم پسینیان را. ﴿24﴾و هرآیینه پروردگار تو همون برانگیزد ایشان را، هرآیینه او استوارکار داناست. ﴿25﴾و هرآیینه آفریدیم آدمى را از گل خشک از قسم لاى سیاهِ بوى گرفته. ﴿26﴾و جان پیدا کردیمش پیش از این از آتش سوزان. ﴿27﴾و یاد کن چون گفت پروردگار تو فرشتگان را: هرآیینه من آفریننده‏ام آدمى را از گلِ خشک از قسم لاى سیاهِ بوى گرفته. ﴿28﴾پس چون راست کنمش و بدمم در وى روح خود را، پس افتید پیشِ او سجده‏کنان. ﴿29﴾پس سجده کردند فرشتگان، تمام ایشان همه یکجا. ﴿30﴾مگر ابلیس، سر باز زد از آنکه باشد با سجده کنندگان. ﴿31﴾

﴿ قَالَ يَٰٓإِبۡلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ ٱلسَّٰجِدِينَ ٣٢ قَالَ لَمۡ أَكُن لِّأَسۡجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقۡتَهُۥ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ٣٣ قَالَ فَٱخۡرُجۡ مِنۡهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٞ ٣٤ وَإِنَّ عَلَيۡكَ ٱللَّعۡنَةَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلدِّينِ ٣٥ قَالَ رَبِّ فَأَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ ٣٦ قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ ٣٧ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ ٣٨ قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَأُغۡوِيَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٣٩ إِلَّا عِبَادَكَ مِنۡهُمُ ٱلۡمُخۡلَصِينَ ٤٠ قَالَ هَٰذَا صِرَٰطٌ عَلَيَّ مُسۡتَقِيمٌ ٤١ إِنَّ عِبَادِي لَيۡسَ لَكَ عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٌ إِلَّا مَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ ٤٢ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوۡعِدُهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٤٣ لَهَا سَبۡعَةُ أَبۡوَٰبٖ لِّكُلِّ بَابٖ مِّنۡهُمۡ جُزۡءٞ مَّقۡسُومٌ ٤٤ إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ ٤٥ دۡخُلُوهَا بِسَلَٰمٍ ءَامِنِينَ ٤٦ وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلٍّ إِخۡوَٰنًا عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ ٤٧ لَا يَمَسُّهُمۡ فِيهَا نَصَبٞ وَمَا هُم مِّنۡهَا بِمُخۡرَجِينَ ٤٨ ۞نَبِّئۡ عِبَادِيٓ أَنِّيٓ أَنَا ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ ٤٩ وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ ٱلۡعَذَابُ ٱلۡأَلِيمُ ٥٠ وَنَبِّئۡهُمۡ عَن ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٥١﴾

گفت خدا: اى ابلیس! چیست تو را در این که نمى‏باشى با سجده کنندگان؟. ﴿32﴾گفت: هرگز نیستم که سجده کنم آدمى راکه پیداکرده‌ای او را از گلِ خشک از قسم لاى سیاه بوى گرفته. ﴿33﴾گفت: پس بیرون شو از بهشت. هرآیینه تو رانده شده‌ای. ﴿34﴾هرآیینه بر تو است لعنت تا روز قیامت. ﴿35﴾گفت: اى پروردگار من! مهلت ده مرا تا روزی که برانگیخته شوند مردگان. ﴿36﴾گفت: هرآیینه تو از مهلت داده شدگانى. ﴿37﴾تا روز آن وقت مقرّر. ﴿38﴾گفت: اى پروردگار من! به سبب آنکه گمراه کردى مرا، البته بیارایم معصیت را برای ایشان در زمین و البته گمراه سازم ایشان را همه یکجا. ﴿39﴾مگر بندگان خالص کردۀ تو از ایشان. ﴿40﴾گفت خدا: این اخلاص، راهى است راست که بر من می‌رسد. ﴿41﴾هرآیینه بندگان من نیست تو را بر ایشان غلبه، لیکن غلبۀ تو بر کسى باشد که پیروى تو کرد از گمراهان. ﴿42﴾و هرآیینه دوزخ وعده‏گاه ایشان است همه یکجا. ﴿43﴾او را هفت در است، هر درى را از گمراهان حصّه است جدا کرده شده. ﴿44﴾هرآیینه پرهیزگاران در بوستان‌ها و چشمه‌ها باشند ﴿45﴾ایشان را گفته شود: درآیید اینجا به سلامتى ایمن شده. ﴿46﴾و بیرون کشیم آنچه در سینه‌هاى ایشان بود از کینه، برادر یکدیگر شده بر تخت‌هاى روبه‌روى یکدیگر کرده. ﴿47﴾نرسد به ایشان آنجا هیچ رنجى و نیستند ایشان از آنجا بیرون کرده شده. ﴿48﴾خبر ده بندگان مراکه من آمرزندۀ مهربانم. ﴿49﴾و به آنکه عذاب من، همان عذاب درد دهنده است. ﴿50﴾و خبر ده ایشان را از مهمانان ابراهیم. ﴿51﴾

﴿ إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗا قَالَ إِنَّا مِنكُمۡ وَجِلُونَ ٥٢ قَالُواْ لَا تَوۡجَلۡ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ ٥٣ قَالَ أَبَشَّرۡتُمُونِي عَلَىٰٓ أَن مَّسَّنِيَ ٱلۡكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ ٥٤ قَالُواْ بَشَّرۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ فَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡقَٰنِطِينَ ٥٥ قَالَ وَمَن يَقۡنَطُ مِن رَّحۡمَةِ رَبِّهِۦٓ إِلَّا ٱلضَّآلُّونَ ٥٦ قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ ٥٧ قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ ٥٨ إِلَّآ ءَالَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٥٩ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ قَدَّرۡنَآ إِنَّهَا لَمِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ ٦٠ فَلَمَّا جَآءَ ءَالَ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلُونَ ٦١ قَالَ إِنَّكُمۡ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ ٦٢ قَالُواْ بَلۡ جِئۡنَٰكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمۡتَرُونَ ٦٣ وَأَتَيۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ ٦٤ فَأَسۡرِ بِأَهۡلِكَ بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ وَٱتَّبِعۡ أَدۡبَٰرَهُمۡ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنكُمۡ أَحَدٞ وَٱمۡضُواْ حَيۡثُ تُؤۡمَرُونَ ٦٥ وَقَضَيۡنَآ إِلَيۡهِ ذَٰلِكَ ٱلۡأَمۡرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰٓؤُلَآءِ مَقۡطُوعٞ مُّصۡبِحِينَ ٦٦ وَجَآءَ أَهۡلُ ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡتَبۡشِرُونَ ٦٧ قَالَ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ ضَيۡفِي فَلَا تَفۡضَحُونِ ٦٨ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُخۡزُونِ ٦٩ قَالُوٓاْ أَوَ لَمۡ نَنۡهَكَ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٧٠﴾

چون داخل شدند بر وى، پس سلام گفتند: ابراهیم گفت: هرآیینه ما از شما ترسانیم! . ﴿52﴾گفتند: مترس! هرآیینه ما مژده می‌دهیم تو را به فرزندى دانا. ﴿53﴾گفت: آیا بشارت دادید مرا با وجود آنکه رسید به من پیرى؟ پس به چه قِسم بشارت می‌دهید؟!. ﴿54﴾گفتند: مژده دادیم تو را به راستى، پس مباش از ناامیدان. ﴿55﴾گفت: و کیست که ناامید شود از رحمت پروردگار خود مگر گمراهان؟. ﴿56﴾گفت: پس چیست خبر شما را اى فرستادگان؟. ﴿57﴾گفتند: هرآیینه ما فرستاده شدیم به سوى گروهى گناهکاران. ﴿58﴾بجز کسانِ لوط. هرآیینه ما البته نجات خواهیم داد ایشان را همه یکجا. ﴿59﴾غیر زنش که مقرر کرده‏ایم که هرآیینه وى از بازماندگان است. ﴿60﴾پس وقتى که آمد به کسان لوط فرستادگان. ﴿61﴾گفت: هرآیینه شماگروهى ناآشنایید. ﴿62﴾گفتند: بلکه آورده‏ایم پیش تو آنچه در آن شبهه می‌کردند (یعنى عقوبت) . ﴿63﴾و آورده‏ایم پیش تو وعدۀ راست را و هرآیینه ما البته راستگوییم. ﴿64﴾پس ببر کسان خود را به پاره‌ای از شب و تو از پىِ ایشان رو و باید که ننگرد از شما هیچ‌کس و بروید آنجاکه فرموده شد [و آن زمین شام بود] . ﴿65﴾و وحى فرستادیم به سوى لوط این سخن که: بیخ ایشان بریده شود چون به وقت صبح درآیند. ﴿66﴾و آمدند اهل شهر، خوشوقتى کنان. ﴿67﴾گفت لوط: هرآیینه ایشان مهمان منند، پس رسوا مکنید مرا. ﴿68﴾و بترسید از خدا و خوار مکنید مرا. ﴿69﴾گفتند: آیا منع نکرده بودیم تو را از میزبانی غریبانگفتند: آیا منع نکرده بودیم تو را از میزبانی غریبان. ﴿70﴾

﴿ قَالَ هَٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِيٓ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ ٧١ لَعَمۡرُكَ إِنَّهُمۡ لَفِي سَكۡرَتِهِمۡ يَعۡمَهُونَ ٧٢ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ مُشۡرِقِينَ ٧٣ فَجَعَلۡنَا عَٰلِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن سِجِّيلٍ ٧٤ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّلۡمُتَوَسِّمِينَ ٧٥ وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٖ مُّقِيمٍ ٧٦ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ ٧٧ وَإِن كَانَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ لَظَٰلِمِينَ ٧٨ فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٖ مُّبِينٖ ٧٩ وَلَقَدۡ كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡحِجۡرِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ٨٠ وَءَاتَيۡنَٰهُمۡ ءَايَٰتِنَا فَكَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِينَ ٨١ وَكَانُواْ يَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتًا ءَامِنِينَ ٨٢ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ مُصۡبِحِينَ ٨٣ فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ ٨٤ وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۗ وَإِنَّ ٱلسَّاعَةَ لَأٓتِيَةٞۖ فَٱصۡفَحِ ٱلصَّفۡحَ ٱلۡجَمِيلَ ٨٥ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ ٱلۡخَلَّٰقُ ٱلۡعَلِيمُ ٨٦ وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَٰكَ سَبۡعٗا مِّنَ ٱلۡمَثَانِي وَٱلۡقُرۡءَانَ ٱلۡعَظِيمَ ٨٧ لَا تَمُدَّنَّ عَيۡنَيۡكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ ٨٨ وَقُلۡ إِنِّيٓ أَنَا ٱلنَّذِيرُ ٱلۡمُبِينُ ٨٩ كَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَى ٱلۡمُقۡتَسِمِينَ ٩٠ ٱلَّذِينَ جَعَلُواْ ٱلۡقُرۡءَانَ عِضِينَ ٩١ فَوَرَبِّكَ لَنَسۡ‍َٔلَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٩٢ عَمَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٩٣ فَٱصۡدَعۡ بِمَا تُؤۡمَرُ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡمُشۡرِكِينَ ٩٤ إِنَّا كَفَيۡنَٰكَ ٱلۡمُسۡتَهۡزِءِينَ ٩٥ ٱلَّذِينَ يَجۡعَلُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۚ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ ٩٦ وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدۡرُكَ بِمَا يَقُولُونَ ٩٧ فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ ٱلسَّٰجِدِينَ ٩٨ وَٱعۡبُدۡ رَبَّكَ حَتَّىٰ يَأۡتِيَكَ ٱلۡيَقِينُ ٩٩ ﴾

گفت: اینها دختران منند، اگر هستید کنندۀکارى [707]. ﴿71﴾قسم به زندگانى تو! که این کافران در گمراهىِ خویش سرگردان مى‏شوند [708]. ﴿72﴾پس دریافت ایشان را آواز هولناک چون به وقت شروق در آمدند. ﴿73﴾پس ساختیم بالاى آن شهرها را زیر آن و بارانیدیم بر ایشان سنگ از قِسم سنگ گل [709]. ﴿74﴾هرآیینه در این قصه، نشانه‌هاست. عبرت گیرندگان را. ﴿75﴾و هرآیینه شهرها به راهى هستند که دایم آمدورفت دارد. ﴿76﴾و هرآیینه در این نشانه است مؤمنان را. ﴿77﴾و هرآیینه بودند اهل ایکه ستمکاران. ﴿78﴾پس انتقام کشیدیم از ایشان و شهرهاى قوم لوط و شهرهای ایکه هر دو، به راه آشکار هستند. ﴿79﴾و هرآیینه دروغ شمردند ساکنان حِجر، پیغامبران را. ﴿80﴾و رسانیدیم به ایشان آیت‌هاى خود، پس شدند از آن روگردان. ﴿81﴾و بودند، تراشیده مى‏ساختند از کوه‌ها خانه‌های ایمن شده. ﴿82﴾پس گرفت ایشان را آواز سخت، صباح کنان ﴿83﴾پس دفع نکرد از ایشان آنچه کسب مى‏کردند. ﴿84﴾و نیافریدیم آسمان‌ها و زمین و آنچه مابین آنهاست، مگر به تدبیر درست و هرآیینه قیامت، آمدنى‏ است. پس درگذر (یعنى از بى‌ادبی‌های ایشان) درگذشتن نیکو. ﴿85﴾هرآیینه پروردگار تو همان است آفرینندۀ دانا. ﴿86﴾و هرآیینه دادیم تو را هفت آیت از آنچه در نماز مکرر خوانده می‌شود [710]و دادیم تو را قرآن بزرگ. ﴿87﴾باز مکن دو چشم خود را به سوى آنچه بهره‏مند ساخته‏ایم به آن جماعت‌ها را از کافران. و اندوهناک مشو بر ایشان و پست بکن بازوى خود را [711]براى مسلمانان. ﴿88﴾و بگو: هرآیینه من بیم کنندۀ آشکارم. ﴿89﴾[فرود خواهیم آورد عذاب را] مانند آنچه فروآورده بودیم بر تقسیم کنندگان. ﴿90﴾آنان‌که ساختند کتاب الهى را پاره پاره [712]. ﴿91﴾پس قَسَم به پروردگار تو! البته سؤال کنیم ایشان را همه یکجا. ﴿92﴾از آنچه می‌کردند. ﴿93﴾پس آشکار کن به آنچه فرموده می‌شوى و اعراض کن از مشرکان. ﴿94﴾هرآیینه ما بسنده‏ایم تو را از شرّ تمسخر کنندگان. ﴿95﴾آنان‌که مقرر مى‏کنند با خدا معبود دیگر را، پس زود بدانند. ﴿96﴾و هرآیینه ما می‌دانیم از حال تو که تنگ می‌شود سینۀ تو به سبب آنچه می‌گویند. ﴿97﴾پس به پاکى یاد کن پروردگار خود را با ستایش او و باش از سجده کنندگان. ﴿98﴾و عبادت کن پروردگار خود را تا وقتى که برسد به تو مرگ. ﴿99﴾

[705] یعنی هر نوع را صورتی و صفتی است که از آنجا تجاوز نمی‌کند. [706] یعنی غلامان و جانوران، والله اعلم. [707] یعنی اگر قضای شهوت خواهید، نکاح بنات من کنید، والله اعلم. [708] این کلمه در وسط قصۀ حضرت لوط إضافه کرده شد تا تنبیه باشد بر تطبیقِ حالِ مشرکین مکه بر حالِ قوم لوط و امثال ایشان، والله اعلم. [709] مترجم گوید: یعنی گل پخته مثل سنگ شده. [710] یعنی سورۀ فاتحه. [711] یعنى تواضع کن.