سُورَةُ المُطَفِّفِينَ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ ١ ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ ٢ وَإِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ ٣ أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ ٥ يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٦﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

واى حقوقِ مردم کاهندگان را! . ﴿1﴾آنان‌که چون براى خود پیمایند، بر مردمان به سختیِ تمام گیرند. ﴿2﴾و چون خواهند که پیموده بدهند ایشان را یا سنجیده بدهند ایشان را زیان رسانند. ﴿3﴾آیا نمی‌دانند آن جماعت که ایشان برانگیخته خواهند شد؟. ﴿4﴾در روزى بزرگ. ﴿5﴾روزی که ایستاده شوند مردمان پیش پروردگار عالم‌ها. ﴿6﴾

﴿ كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ ٧ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ ٨ كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩ وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ ١٠ ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ ١١ وَمَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ ١٢ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٣ كَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ ١٤ كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ ١٦ ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ ١٧ كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ١٨ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ ١٩ كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠ يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ٢٢ عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ٢٣ تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ ٢٤ يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥ خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦ وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ ٢٧ عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨ إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ ٢٩ وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ ٣٠ وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ ٣١ وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢ وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ ٣٣ فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ ٣٤ عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ٣٥ هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ ٣٦﴾

حقاً هرآیینه نامۀ اعمال گناهکاران داخل شود در سجین. ﴿7﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست سجین؟. ﴿8﴾کتابى است نوشته شده. ﴿9﴾واى آن روز دروغ شمارندگان را! . ﴿10﴾آنان‌که به دروغ نسبت می‌کند روز جزا را. ﴿11﴾و دروغ نمى‏شمرد آن را، مگر هر ستمکار گناهکار. ﴿12﴾چون خوانده شود بر وى آیات ما گوید: افسانه‏هاى پیشینیان است. ﴿13﴾نى! ‏نى! بلکه زنگ بسته است بر دل ایشان آنچه می‌کردند. ﴿14﴾نى! ‏نى! هرآیینه ایشان از دیدار پروردگار خویش آن روز محجوب باشند. ﴿15﴾باز هرآیینه ایشان در آیندگان دوزخ باشند. ﴿16﴾باز گفته شود ایشان را این است آنچه شما آن را دروغ مى‏شمردید. ﴿17﴾حقاً هرآیینه نامۀ اعمال نیکوکاران داخل شود در علّیین. ﴿18﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست علّیون. ﴿19﴾کتابى است نوشته شده. ﴿20﴾که حاضر شوند نزدیک آن نزدیک کردگان خدا. ﴿21﴾هرآیینه نیکوکاران در نعمت باشند. ﴿22﴾بر تخت‌ها نشسته نظر مى‏کنند به هر جانب ﴿23﴾بشناسى در روى ایشان تازگى نعمت. ﴿24﴾نوشانیده شود ایشان را از شراب خالص سر به مهر. ﴿25﴾به جاى موم، مُهر او مشک باشد و به همین شراب پاک باید که رغبت کنند رغبت کنندگان. ﴿26﴾و آمیختنىِ آن از آب تسنیم باشد. ﴿27﴾[مرا و می‌دارم] چشمه‌ای که مى‏نوشند از آن نزدیک کردگان خدا. ﴿28﴾هرآیینه گناهکاران با مسلمانان مى‏خندیدند. ﴿29﴾و چون می‌گذشتند به مسلمانان، با یکدیگر چشم می‌زدند حقارت کرده. ﴿30﴾و چون مى‏گشتند به اهل خانۀ خود، بازمى‏گشتند شادمان شده. ﴿31﴾و چون می‌دیدند مسلمانان را، مى‏گفتند: هرآیینه ایشان گمراهانند. ﴿32﴾و نگاهبانان فرستاده نشده بودند بر سر مسلمانان. ﴿33﴾پس امروز مسلمانان با کافران می‌خندند. ﴿34﴾بر تخت‌ها نشسته نظر مى‏کنند به هر جانب. ﴿35﴾آیا جزا داده شد کافران را به حسب آنچه می‌کردند؟. ﴿36﴾