سُورَةُ النَّجۡمِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ ١ مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَمَا غَوَىٰ ٢ وَمَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ ٣ إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ ٤ عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ ٥ ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ ٦ وَهُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ ٧ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ ٨ فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ ٩ فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ ١٠ مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ ١١ أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ ١٢ وَلَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ ١٣ عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ ١٤ عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ ١٥ إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ ١٦ مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ ١٧ لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ ١٨ أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَٱلۡعُزَّىٰ ١٩ وَمَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ ٢٠ أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَلَهُ ٱلۡأُنثَىٰ ٢١ تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ ٢٢ إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَمَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُۖ وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ ٢٣ أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ ٢٤ فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَٱلۡأُولَىٰ ٢٥ ۞وَكَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيۡ‍ًٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَيَرۡضَىٰٓ ٢٦

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قسم به ستاره چون فروافتد!. ﴿1﴾گمراه نشد این یار شما [1100]و غلط نکرد راه را. ﴿2﴾و سخن نمی‌گوید از خواهش نفس. ﴿3﴾نیست قرآن مگر وحى که به سوى او فرستاده می‌شود. ﴿4﴾آموخته است او را فرشته بسیار با قوّت. ﴿5﴾صاحب حسن. پس راست اِستاد آن فرشته. ﴿6﴾و او به کنارۀ بلند آسمان بود. ﴿7﴾باز نزدیک شد و فرود آمد. ﴿8﴾پس رسید به مسافت دو کمان یا نزدیک‏تر از آن. ﴿9﴾پس پیغام رسانید به سوى بندۀ خدا آنچه رسانید. ﴿10﴾دروغ داخل نکرد دل پیغامبر در آنچه معاینه کرد. ﴿11﴾آیا شما گفتگو می‌کنید با پیغامبر در آنچه مى‏بیند. ﴿12﴾و هرآیینه دیده بود [این فرشته را] یکبار دیگر ﴿13﴾نزدیک سدرۀ المنتهى. ﴿14﴾نزدیک آن سدره است بهشت آرامگاه. ﴿15﴾[فرشته را دید] وقتى که مى‏پوشید سدره را آنچه مى‏پوشیده [1101]. ﴿16﴾کجروى نکرد چشم پیغامبر و از مقصد تجاوز ننمود. ﴿17﴾هرآیینه معاینه کرد بعض نشانه‌هاى بزرگ پروردگار خود ﴿18﴾آیا دیدید لات را و عزّى را؟. ﴿19﴾و منات، سیومى [بی‌قدر] را؟. ﴿20﴾آیا شما را فرزند باشد و خدا را دختر؟! ﴿21﴾این قسمت آنگاه قسمت بى‏انصاف باشد. ﴿22﴾نیست این مگر نام‌هاى چند که مقرر کرده‏اید آن را شما و پدرانِ شما و فرود نیاورده است خدا بر ثبوت آن هیچ دلیلى. پیروى نمی‌کنند مگر وهم فاسد را و چیزی را که خواهش می‌کند نفس و هرآیینه آمده است ایشان را از پروردگار ایشان هدایت. ﴿23﴾آیا میسّر است آدمى را آنچه آرزو مى‏کند؟. ﴿24﴾پس خداى راست آن جهان و این جهان. ﴿25﴾و بسیار فرشته‌اند در آسمان‌ها که نفع نمى‏کند شفاعت ایشان چیزى را مگر بعد از آنکه دستورى دهد خداى و رضامند شود براى هر که خواهد. ﴿26﴾

﴿ إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ ٢٧ وَمَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍۖ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّۖ وَإِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡ‍ٔٗا ٢٨ فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَلَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا ٢٩ ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ ٣٠ وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى ٣١ ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَۚ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِۚ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَإِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡۖ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ ٣٢ أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ ٣٣ وَأَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَأَكۡدَىٰٓ ٣٤ أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ ٣٥ أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ ٣٦ وَإِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ ٣٧ أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ ٣٨ وَأَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ ٣٩ وَأَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ ٤٠ ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ ٤١ وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ ٤٢ وَأَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَأَبۡكَىٰ ٤٣ وَأَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَأَحۡيَا ٤٤وَأَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰ ٤٥ مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ ٤٦ وَأَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ ٤٧ وَأَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَأَقۡنَىٰ ٤٨ وَأَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ ٤٩ وَأَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ ٥٠ وَثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ ٥١ وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَأَطۡغَىٰ ٥٢ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ ٥٣ فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ ٥٤ فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ ٥٥ هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ ٥٦ أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ ٥٧ لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ ٥٨ أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ ٥٩ وَتَضۡحَكُونَ وَلَا تَبۡكُونَ ٦٠ وَأَنتُمۡ سَٰمِدُونَ ٦١ فَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ وَٱعۡبُدُواْ۩ ٦٢﴾

هرآیینه آنان‌که باور نمى‏دارند آخرت را مسمى می‌کنند فرشتگان را به نام دختران. ﴿27﴾و نیست ایشان را به ثبوت این مقدمه، هیچ دانش پیروى نمی‌کنند مگر وهم را و هرآیینه وهم نفع نمی‌دهد از شناخت حقیقت چیزى را. ﴿28﴾پس اعراض کن از کسی که روى گردان شد از یاد کردن ما و طلب نکرد مگر زندگانى این جهانى را. ﴿29﴾این‏ است نهایت ایشان از روى دانش [1102]. هرآیینه پروردگار تو داناست که غلط کرد راه خدا را و اوست دانا به هر که راه یافت. ﴿30﴾و خداى راست آنچه در آسمان‌هاست و آنچه در زمین است عاقبت کار جزا دهد آنان را که بدکارى کردند، به حسب آنچه عمل نمودند و جزا دهد آنان را که نیکوکارى کردند به خصلت نیک. ﴿31﴾آنان‌که پرهیزگارى می‌کنند از کبایر گناهان و بی‌حیایى‏ها سواى گناهان صغیره، هرآیینه پروردگار تو بسیار آمرزش است. اوست دانا به احوال شما وقتى که پیدا کرد شما را از زمین و وقتى که شما بچه بودید در شکم مادران خویش. پس ستایش مکنید خویشتن را. خدا داناتر است به کسی که پرهیزگارى کرد. ﴿32﴾آیا دیدى کسى را که روى‏گردان شد؟. ﴿33﴾و داد اندکى از مال و سخت دل شد. ﴿34﴾آیا نزدیک اوست علم غیب؟ پس گویا او هر چیز را به چشم مى‏بیند. ﴿35﴾آیا خبر داده نشد به آنچه در صحیفه‌های موسى؟ ﴿36﴾و ابراهیم که وفادار بود؟. ﴿37﴾[مضمونش آنکه] بر نخواهد داشت هیچ بردارنده بار گناه دیگرى را. ﴿38﴾و آنکه نرسد آدمى را مگر آنچه عمل کرد. ﴿39﴾و آنکه سعى آدمى دیده خواهد شد. ﴿40﴾باز داده خواهد شد به حسب آن سعى، جزای تمام. ﴿41﴾و آنکه به سوى پروردگار تو است بازگشت. ﴿42﴾و آنکه او خندانید و گریانید. ﴿43﴾و آنکه او میرانید و او زنده کرده.﴿44﴾و آنکه خدا آفرید دو قسم نر و ماده را. ﴿45﴾از نطفه چون ریخته شده در رحم. ﴿46﴾و آنکه بر خدا لازم است آن پیدا کردن دیگر. ﴿47﴾و آنکه او توانگر ساخت و سرمایه داد. ﴿48﴾و آنکه همونست پروردگار ستارۀ شعرى. ﴿49﴾و آنکه او هلاک ساخت عاد نخستین را. ﴿50﴾و هلاک کرده ثمود را. پس هیچ‌کس را باقى نگذاشت. ﴿51﴾و هلاک کرد قوم نوح را پیش از این، هرآیینه ایشان بودند ستمکارتر و از حد گذشته‏تر. ﴿52﴾و شهر مؤتفکه را بر زمین افکند. ﴿53﴾پس پوشانید بر وى آنچه پوشانید [1103]. ﴿54﴾پس از کدام یک از نعمت‌هاى پروردگار خود، اى آدمى! شبهه می‌کنى؟. ﴿55﴾این پیغامبر ترساننده‌ای است از جنس ترسانندگان پیشین. ﴿56﴾نزدیک آمد قیامت. ﴿57﴾نیست او را سواى خدا، هیچ ظاهر کننده. ﴿58﴾آیا از این سخن تعجب می‌کنید؟. ﴿59﴾و خنده مى‏نمایید و نمى‏گریید! . ﴿60﴾و شما بازى کننده هستید. ﴿61﴾پس سجده کنید خدا را و پرستش نمایید. ﴿62﴾

[1100] یعنی محمدج. [1101] یعنی وقتی که انوار الهی از هر جانب سِدرَه را احاطه کرد و این در شب معراج بود، والله اعلم. [1102] یعنی این است نهایتِ علمِ ایشان.