۴- ركن روزه.
حقیقت روزه و قِوام و پایدارى آن، خوددارى کردن از انجام چیزهایى است که روزه را باطل مىکنند. در ادامه شرح و تفصیل آن خواهد آمد. امساک و خوددارى از مبطلات روزه از طلوع فجر صادق - سفیدى که در کرانه آسمان به پهنا پراکنده مىشود - شروع مىشود و تا غروب کامل قرص خورشید ادامه دارد.
خداوند مىفرماید: ﴿وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ ٱلۡخَيۡطُ ٱلۡأَبۡيَضُ مِنَ ٱلۡخَيۡطِ ٱلۡأَسۡوَدِ مِنَ ٱلۡفَجۡرِۖ ثُمَّ أَتِمُّواْ ٱلصِّيَامَ إِلَى ٱلَّيۡلِۚ﴾[البقرة: ۱۸٧].
«و بخورید و بیاشامید، تا رشته سپید صبح، از رشته سیاه (شب) براى شما آشکار گردد! سپس روزه را تا شب، تکمیل کنید!».
خداوند متعال تمامى این مفطرات را در شب براى روزهدار مباح کرده است و دستور داده فقط در روز رمضان از آن امساک شود. این بیانگر آن است که رکن روزه و حقیقت آن، همین امساکى است که به آن امر شده است.