احکام قسم در مورد خارج شدن و آمدن و سوار شدن و غیره
مسئله ۱۴۸٧: اگر کسی سوگند یاد کرد که از مسجد خارج نمی‌شوم بعدا به دیگری دستور داد که او را کشان کشان از مسجد خارج نماید کفاره بر او لازم است، و اگر سوگند یاد کننده دستور نداد ولی شخص او را اجبارا خارج نمود کفاره لازم نیست، اگر چه او به خارج شدن راضی باشد.
مسئله ۱۴۸۸: اگر کسی سوگند یاد کرد که از منزل خود خارج نمی‌شوم مگر برای نماز جنازه، اگر علاوه بر تشییع جنازه در بازار کارهائی روزمره را انجام داد کفاره بر او لازم نیست.
مسئله ۱۴۸٩: اگر کسی سوگند یاد کرد که از منزل خود خارج نمی‌شوم مگر برای مکه، اگر بقصد رفتن مکه از منزل خارج شد و بدون اینکه به مکه برسد مراجعت نمود کفاره لازم می‌گردد.
مسئله ۱۴٩۰: اگر کسی سوگند یاد کرد که نمی‌آیم مکه را، تا به مکه نرسد کفاره لازم نمی‌گردد، و اگر گفت: نمی‌روم به مکه، به محض اینکه از منزل خارج شود کفاره لازم می‌شود.
مسئله ۱۴٩۱: اگر کسی سوگند یاد کرد که عیالم نباید بدون اجازه من از منزل خارج شود یک مرتبه به او اجازه خروج داد، اگر مرتبه دوم بدون اجازه او خارج شد کفاره لازم می‌شود، و باید هر مرتبه که بیرون می‌شود اجازه بگیرد، و اگر گفت: قصدم همین مرتبه بوده است صحیح است.
مسئله ۱۴٩۲: اگر کسی برای عیال خود گفت: نباید از منزل خارج شوی مگر اینکه به تو اجازه دهم، اگر یک مرتبه اجازه داد بعدا لازم است که اجازه دهد.
مسئله ۱۴٩۳: اگر زنی قصد داشت که از منزل خارج شود شوهرش گفت: اگر بیرون شوی طلاقی، زن نشست و بعدا بیرون رفت طلاق نمی‌شود.
مسئله ۱۴٩۳: اگر کسی قصد داشت بچه خود را کتک زند دیگری گفت: اگر بچه خود را کتک زدی عیالم طلاق است، شخصی که می‌خواست بچه خود را کتک زند همان موقع از کتک زدن منصرف شد بعد از اندکی بچه خود را کتک زد عیال آن شخص طلاق نمی‌شود.
مسئله ۱۴٩۴: اگر شخصی برای دیگری گفت: بیا پیشم نهار میل نما، آن شخص گفت: اگر نهار میل نمایم عیالم طلاق است، بعدا به منزل خود رفت و نهار میل نمود، عیالش طلاق نمی‌شود، چون منظور همان نهاری است که با تکلیف کننده میل نماید.