احکام چگونگی جنگ با کفار
مسئله ۱۶٩۰: وقتی لشکر اسلام داخل کشور کفر شدند و شهری را یا لشکر کفر را محاصره کردند اولا آن‌ها را دعوت به اسلام نمایند، چون ابن عباسبروایت می‌کند که: پیغمبر اکرمجبا هیچ قومی جنگ نکردند تا اولا آن‌ها را به اسلام دعوت می‌کردند، اگر اسلام را قبول می‌کردند از جنگ با آن‌ها صرف نظر می‌نمودند، حدیث شریف است که پیغمبر اکرمجفرموده‌اند:
«أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاسَ، حَتَّى يَقُولُوا: لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ». یعنی ماموریت دارم با مردم جنگ کنم تا مردم کلمه مبارکه «لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ»را بگویند.
اگر کفار از اسلام امتناع ورزیدند آن‌ها را به ادای جزیه دعوت نمایند چون پیغمبر اکرمجبه فرماندهان لشکر دستور گرفتن جزیه را می‌داد، اگر قبول جزیه نمودند که سالیانه یا ماهیانه مبلغی به مسلمین پرداخت نمایند از امنیت کامل برخوردارند و از هر چه مسلمین برخوردارند آن‌ها هم برخوردارند و آنچه مسلمین باید در کشور متحمل شوند آن‌ها نیز باید متحمل گردند. حضرت علیسفرموده‌اند: «إنما بذلوا الجزية لیکون دمائهم کدمائنا وأموالهم کأموالنا». یعنی کفار جزیه می‌دهند تا خون آن‌ها مثل خون ما باشد و مال آن‌ها مانند مال ما باشد.
مسئله ۱۶٩۱: با مردمی که دعوت به اسلام نشده‌اند و وضعیت آنان معلوم نیست ابتداء جنگی جائز نیست.
مسئله ۱۶٩۲: اگر کفار از اسلام آوردن و قبول جزیه خودداری نمودند با استعانت از خداوند متعال با ایشان باید وارد جنگ شویم، و از هرگونه سلاح مدرن روز و ممکن بر علیه آنان استفاده شود.
مسئله ۱۶٩۳: لشکر اسلام به هر وسیله ممکن مثل آب انداختن محل سکونت و قطع اشجار و از بین بردن زراعت‌های آنان که باعث تضعیف روحیه شود بر علیه کفار می‌توانند متوسل شوند.
مسئله ۱۶٩۴: اگر در موقع تیراندازی در بین کفار اسیر مسلمان یا تاجری بود که صدمه به آنان می‌رسید مانعی ندارد چون نفع عام ضرر خاص را شامل است.
مسئله ۱۶٩۵: اگر کفار اطفال یا اسیران مسلمان را سپر قرار دادند این عامل مانع تیراندازی بطرف آنان نشود ولی هدف کفار باشند.
مسئله ۱۶٩۶: مسلمین نباید در لشکر اسلام بی‌وفائی یا خیانت در غنائم یا کفار را مثله (بریدن گوش و پوز) نمایند.
مسئله ۱۶٩٧: زنان و کودکان و پیرمردان از کار افتاده و جامانده و کوران و دیوانگان و فلج زدگان کفار کشته نشوند، مگر به نحوی در جنگ از لحاظ فکری یا غیره مداخله نمایند که در آن موقع باید کشته شوند.
مسئله ۱۶٩۸: سرباز مسلمان پدر کافر خود را اگر در لشکر کفار بود نکشد و آغاز جنگ با پدر خود نکند، و اگر پدرش حمله کرد و قصد کشتن پسر مسلمان خود را نمود به نحوی غیر کشتن او را دفع نماید، و اگر غیر از کشتن راهی نداشت می‌تواند او را به قتل برساند.