احکام یاغی
یاغی به معنی خارج شونده از دستورات و مقررات رهبر و دولت اسلامی.
مسئله ۱٧٧۰: اگر عده‌ای از مسلمین منطقه‌ای از مناطق کشور اسلامی را اشغال کردند و از دستورات و قوانین دولت مرکزی اسلامی سرپیچی نمودند، باید به وسائل ممکن آن‌ها را به تسلیم فرا خواند، و اگر شبهه یا اعتراضی به حق داشتند، در حل و فصلش کوشش بعمل آید، اگر تسلیم شدند فبها وإلا با آن‌ها مقاتله شود، ولی دولت آغاز به جنگ نکند تا آن‌ها جنگ را آغاز نمایند، و اگر جنگ را شروع کردند با شدت هر چه تمامتر سرکوبی شوند، و اگر این عده سازمان یافته بودند زخمی‌های این عده و هواداران آنان تعقیب و مجازات گردند.
مسئله ۱٧٧۱: دولت اسلامی باید اموال بغاوت ورزندگان را ضبط نماید، اگر توبه کردند به آن‌ها برگرداند وإلا به نفع دولت صادره گردد.
مسئله ۱٧٧۲: آنچه که اهل بغی از بلاد مسلمین عشر و خراج جمع آوری نمایند دولت اسلامی مجددا از آن‌ها مطالبه نکند، اگرچه در غیر مورد مصرف نموده‌اند، ولی اگر مسلمین خود آن‌ها متوجه شدند که در محل خود مصرف نشده بهتر است که مجددا پرداخت نمایند.
مسئله ۱٧٧۳: اگر یک نفر از لشکر اهل بغی، دیگری را از اهل بغی به قتل رسانند بعدا لشکر اسلام بر آن‌ها غالب شد حکمی بر آن‌ها از قصاص یا دیه جاری نمی‌شود.
مسئله ۱٧٧۴: اگر اهل بغی بر شهری غالب شدند و بعد از غلبه آن‌ها مردی از اهل شهر، مردی را کشت، بعدا لشکر اسلام آن شهر را تصرف نمود حاکم شرع باید قصاص جاری نماید.
مسئله ۱٧٧۴: فروختن اسلحه به اشخاص مفسده جو وناباک جائز نیست.