احکام جهاد

جهاد لغتاً بمعنی سعی و کوشش، و در اصطلاح شریعت به معنی جنگ با کفار و دشمنان دین می‌باشد.

مسئله ۱۶۸۸: جهاد در موقعی که خطر جدی مسلمین را تهدید نمی‌کند فرض کفایه [۱۳]می‌باشد، یعنی وقتی که عده‌ای از مردم به جهاد رفتند از ذمه باقی ساقط می‌شود، و اگر هیچ کس به این امر مهم قیام ننمایند همه مسلمین گناهکارند ولی وقتی خطر مسلمین و کشور اسلامی را تهدید می‌کرد فرض عین می‌شود، و بر هر مسلمین فرض می‌گردد و اگر مسلمین به دستور رهبر کشور اسلامی عمل نمایند لازم نیست برای جهاد خطر مسلمین را تهدید کند، بلکه لشکر اسلام به هر کشور کفر برای صدور اسلام باید حمله نماید و این بستگی به سیاست و تشخیص پیشوا و رهبر مسلمین دارد.

مسئله ۱۶۸٩: جهاد بر اشخاص ذیل واجب نیست: ۱- کودک، ۲- غلام (برده)، ۳- زن، ۴- کور، ۵- جامانده، ۶- دست و پا قطع شده، ولی اگر از طرف کفار هجومی شد بر همه به هر عنوان که بتوانند کمک نمایند فرض است.

[۱۳] فرض کفایه آن است که به انجام دادن بعضی از ذمه دیگران ساقط می‌شود.