خانواده و آغاز زندگی
امام مودودی از میان خانواده‌ای چشم به جهان گشود که اصول و ریشه‌هایش به شبه جزیره عرب برمی‌گردد؛ آری خانواده‌ی او بیش از هزار سال قبل به منطقه‌ی «جشت» در نزدیکی شهر «هرات» هجرت نمود، سپس جد بزرگش «ضواجه مودود» در اواخر قرن نوزدهم هجری به هند هجرت نمود.
پدرش سید احمد حسن مودود که در سال ۱۲۶۶هـ برابر با ۱۸۵۰م در دهلی هند متولد شد، یکی از دانشجویان دانشگاه «علیکره» بود، سپس به عنوان مدرس شروع به تدریس نمود و پس از مدتی کار وکیل دفاعی را به عهده گرفت، و در سوم رجب ۱۳۲۱هـ برابر با ۲۵ سبتامبر ۱۹۰۳م خداوندﻷابوالأعلی مودودی را نصیب او گردانید. بعد از تولد ابوالاعلی به مقدار یک سال پدرش از مردم دوری و کناره‌گیری کرد و به زهد و تقوی رغبت و میل پیدا کرد، پس امام مودودی در آن محیط و فضای صوفی‌گری پرورش می‌یابد، و در محیطی چشمانش به جهان گشود که لبریز از زهد، ورع و تقوی بود.
امام مودودی مرحله‌ی کودکی خود را در محل تولدش در شهر «أورنگ آباد الدکن» واقع در ایالت حیدر آباد سپری کرد و پدرش اولین مربی و معلم او بود، پدرش شدیدا حریص و آزمند بود که مودودی تربیت و پرورشی دینی داشته باشد، از این رو پدرش مشغول به تلقین و تفهیم نمودن داستان پیامبران و تاریخ اسلامی به او گردید، او را با خود به مجالس علماء و افراد دینی می‌برد؛ به این جهت استعداد و ویژگی‌های فطری او باز و شکوفا شدند، و نبوغ و ذکاوت او در سنین نونهالی ظاهر شد، و رضائیت و تشویق مربی و استادانش را در سال‌های نخست تحصیلی خود کسب کرد. و همچنین پدرش بسیار علاقه‌مند بود که علاوه بر تعلیم فقه و حدیث، زبان‌های عربی و فارسی را هم به او یاد بدهد، و مودودی با اهتمام و قاطعیت به درس و تعلیم روی آورد تا اینکه امتحان مولوی را که معادل لیسانس است، با موفقیت پشت سر گذاشت.