همراه با شاعر اسلام محمد اقبال
در آن سال کتاب «الجهاد فی الاسلام» را به پایان رساند، آن کتابی که شهرت جهانی را به او بخشید، حال آنکه امام مودودی آن را به عنوان ردّی بر اظهارات گاندی نوشته بود، که مدعی بود اسلام به وسیله‌ی لبه‌ی شمشیر انتشار یافته است.
و در سال (۱۳۵۱هـ برابر با ۱۹۳۲م) کتاب «ترجمان القرآن» را از حیدر آباد الرکن صادر کرد، که شعارش همین جمله بود: ای مسلمانان! بلند شوید و دعوت قرآن را به دوش بگیرید و در آسمان جهان پرواز کنید.
آری نقش و تأثیر امام مودودی از طریق کتاب «ترجمان القرآن» از جمله‌ی مهمترین عواملی بود که به انتشار جریان اسلامی در هند و تقویت آن کمک کرد که در پیکر حزب رابطه‌ی اسلامی متبلور گردید، و ضمن کنفرانسی که در سال (۱۳۵۶هـ برابر با ۱۹۳۷م) در لنکو برگزار شد بر این مسئله تأکید گذاشت که باید ولایت‌هایی که دارای اغلبیت اسلامی هستند، مستقل و خودمختار باشند.
آری به جهت بازدهی شهرت مودودی و وسعت دایره‌ی تأثیر فکری او در عالم اسلامی، مفکر و فیلسوفی همچون محمد اقبال در سال (۱۳۵۶هـ برابر با ۱۹۳۷م) او را به لاهور دعوت نمود تا اسلوب شور و شکوفایی اسلامی او را بیازماید و به کار بندد، امام مودودی نیز به دعوت اقبال لبیک گفت.
هنگامی که اقبال در سال بعدی (۱۳۵۷هـ برابر با ۱۹۳۸م) وفات یافت، درحالی‌که خلاء بزرگی را در مجال فکر و دعوت جا گذاشته بود، دیدگان و أنظار عموم متوجه امام مودودی شدند تا چنین خلأی که بعد از رحلت اقبال به وجود آمده است، پر کند.