فصل دوّم: احوال پيامبر جدر حج با اهل بيت و اقارب
به شهادت صحابه کرام و همه کسانی که با پیامبر جنشست و برخاست داشته‌اند، آن حضرت با نزدیکان خویش بهترین رفتار و اخلاق را داشته و به اقارب خویش همیشه احسان می‌نموده است .
بزرگ‌ترین نیکی و صله رحم که در حق ایشان روا داشته همانا دعوت‌شان بسوی دین و کوشش زیاد آن جناب بر هدایت قوم و نجات آن‌ها از عذاب الهی بوده است.
آن حضرت در اوّلین روز‌های بعثت بر تپه "صفا" بالا رفت و با صدای بلند فرمود: ای فاطمه دختر محمد، ای صفیه بنت عبد المطلب، ای فرزندان عبدالمطلب! من شما را از عذاب الهی نمی‌توانم نجات دهم، امّا از مال من هر چه می‌خواهید بطلبید [۱۱۷].
و آنگاه که ابوطالب در حال احتضار بود پیامبر خدا با کمال مهربانی و احترام برایش فرمود: کاکا جان! بگو (لا إله إلّا الله) کلمه ای که در نزد پروردگار به سبب آن از تو دفاع نمایم [۱۱۸].
و در موسم حج نیکی آن حضرت با اهل بیت و اقارب, کاملا واضح شده، صله رحم و احسانش به طور کامل در مواقع و حالات مختلف نمایان می‌باشد.
ما در این‌جا چند نمونه از احوال پیامبر جبا اهل و اقاربش را در حج ذکر می‌نماییم:
[۱۱۷] صحیح مسلم، حدیث شمار: ۲۰۵. [۱۱۸] صحیح بخاری، حدیث شماره: ۳۸۸۴.