۷- نهی از منکر
رسول خدا جکوشش داشت که اهل و اقارب خویش را از گناهها دور داشته و از منکرات باز دارد و اگر می‌دید یکی از آن‌ها در کار ناشایسته ای واقع شده بلا فاصله او را منع می‌فرمود. بطور مثال:
وقتی که مشاهده کرد فضل ابن عباسببطرف دختری از قبیله خثعم چشم دوخته است، او را از نگاه کردن دوباره باز داشت و این کار را عملا با دست خود انجام داد [۱۵۰].
آن حضرت وقتی که دید فضل گروهی از زنان را نگاه می‌کند، او را از این کار نهی کرد [۱۵۱].
و آنگاه که خطبه تاریخی و فراموش نشدنی خویش را در "عرفات" القاء کرد، فرمود: هر کاری از امور جاهلیت (قبل از اسلام) زیر پای من گذاشته شده است. سود زمان جاهلیت نیز گذاشته شده (باطل) است. و اوّلین سودی را که باطل اعلان می‌کنم، سود عباس ابن عبدالمطلب است که هیچ اعتباری ندارد [۱۵۲].
[۱۵۰] صحیح بخاری، حدیث شماره: ۱۵۱۳. [۱۵۱] صحیح مسلم، حدیث شماره: ۱۲۱۸. [۱۵۲] صحیح مسلم، حدیث شماره: ۱۲۱۸.